پنجشنبه، 2010/03/18
نسخه فارسی
خودرهاگران
چکیده:
خیلی از کسانی که در جنبش کنونی با آن همکاری نمیکنند بدنبال هزار و یک دلیل میگردند تا بتوانند بی ارادگی خودشان را توجیه کنند. اینچنین کسان همیشه بدنبال بهانه های بزرگ برای انجام ندادن کارهایِ کوچک هَستند.
یکی از علت هایی که حکومت اسلامی توانسته است سی سال دوام بیاورد، بیگانه بودن همبودگاهِ ایران با انجام کار گروهی و جَمعی میباشد. با آنکه خیلی ها از برپایی یک جبهه گسترده و هَمبستگی های بزرگ و دمکراتیک گفته به میان میآورند، ولی به کردِ یا در عمل ایرانیانی که اندیشه هایِ گوناگون سیاسی را نمایندگی میکنند، نمیتوانند به دور یک میز، گردهم آیند و باهمدیگر در یک جو دوستانه گفتگو کنند بدون اینکه بخواهند یکدیگر را هدف دُشمنام یا تسویه حساب هایِ شخصی سال های گذشته کنند. برای رسیدن به دگرگونی در جهان راستین بیرونی باید که آماده باشیم که دست به دگرگونی ساختاری در درون خودمان بزنیم، به سُستی هایمان و رفتارهایِ ناپسندیده ای که راهبندِ ما در انجام کار گروهی میشوند پی ببریم و آنها را بهینه سازیم.
کسانی میتوانند ادعای نهادینه کردن دمکراسی، آزادی و گسترش دادگری در کشور و برای مردم ایران داشته باشند که خودشان از چنین ویژگی هایِ آزادمنشانه، دادگسترانه، مردمسالارانه، مهر به هم میهنان و همزادان خود برخوردار باشند. ما باید که آماده باشیم که سوداگری شخصی، آسایش، خوشبختی و سرنوشتِ خانواده-یِ خودمان را با آسایش، خوشبختی و سرنوشت همه-یِ مردم ایران گره بزنیم.
http://www.youtube.com/watch?v=n5BqgZ9rSgc
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر