چگونه رسانه ها را به پشتیبانی از جنبش راهنمایی کنیم

اهمیت چگونگی رسانه هایی که به سوی ایران پخش میشوند

نسخه فارسی

خودرهاگران

چکیده:

بازده-یِ گفتار اینکه، ایستادن رسانه های برونمرزی در برابر جنبش، یا پشتیبانی آنها از جنبش، بستگی به درونمایه-یِ برنامه هایی دارد، که آنها به سوی ایران پخش میکنند. و درونمایه-یِ این برنامه ها نیز بستگی به برخودر ما و شمایِ شنونده دارد که چگونه رفتار میکنیم و در برابر موضوع های گوناگون چگونه واکنش نشان میدهیم. هرچه که واکنش کوشاتر و سازنده تر باشد و در راستای سودِ مردم باشد، بختِ اینکه آن رسانه در راستایِ سودِ میهنی گام برد، بیشتر میشود.

http://www.youtube.com/watch?v=mPl70KPesnM

سرآغاز

:همانگونه که میدانید چندی پیش شرکت یوترسایت که ماهواره های اصلی را به سوی ایران هدایت میکند، پیامی را برای دولت ایران فرستاد و این پیام را هم روز پیش تکرار کرد که اگر رژیم جمهوری اسلامی بخواهد تلوزیون هایِ ماهواره ای را که از ماهواره هایی همانند هادور به سوی ایران پخش میشوند مورد حمله قرار بدهد، این شرکت همه-یِ فعالیت هایی را که دولتِ ایران با این شرکت بزرگ دارد و از جمله پخش تلوزیون هایی که ازآن جمهوری اسلامی هَستند، و فعالیت های مخابراتی دولت ایران را تباه خواهد کرد. و رژیم باید که بهای سنگینی را پرداخت کند، اگر که بخواهد از پخش صدا و تصویر رادیوها و تلوزیون هایی که به سوی ایران پخش میشوند پیشگیری کند. بازده اینکه برایِ حکومت اسلامی امکان کمی میماند، اگر که بخواهد بینندگان این رسانه ها را در درون کشور دچار اشکال بکند.این گزارش نشان میدهد که فرصت خوبی برای رسانه های برونمرزی فراهم میشود که اگر دارای پیام خوب، سودمند و کارسازی باشند، بتوانند با میلیون ها تن در درون کشور پیوند برپا کنند و همبودگاه را به سوی خودآگاهی ببرند و داده هایی را به آنها بدهند که سبب روشنگری و اندیشیدن بشوند. و مردم را در پیوند با نیاز به دگرگونی، به اندیشیدن تشویق کنند. و به مردمی که باور به دگرگونی دارند کمک کنند تا خودشان را سازماندهی کنند، تا مردم بدانند که توانایی انجام چه حرکتی را دارند. بنابراین، این رسانه ها میتوانند برای زنده نگه داشتن جنبش و پیش بردن آن، نقش بسیار حساس و مهمی را در شرایط کنونی ایفا کنند. اما اینکار نیازمند به این است که در این رسانه هایی که داریم در باره-یِ آنها گفتگو میکنیم، برنامه هایی در این راستا وجود داشته باشند؛ یعنی از یک سوی در راستای آگاهی بخشی به توده ها، و از سویی دیگر دادن آموزش و راهنمایی های نیازین که مردم چگونه میتوانند خودشان را برای یک کنش جمعی و سرنوشت ساز سازماندهی کنند و آماده سازند.فراپُرسش در اینجا چگونگی و کیفیتِ برنامه هایی هَستند که از این تلوزیون ها نمایش داده میشوند. به زبان دیگر این رسانه ها همانند یک تیغ دو دم هَستند، از یک سوی اگر این رسانه ها در راستای این دو نهاده و موضوعی که گفتیم، یعنی خودآگاهی و خودسازماندهی، برنامه های خوبی داشته باشند، میتوانیم امید داشته باشیم که این رسانه ها در زنده نگاه داشتن جنبش، در پویا کردن آن، در گسترده کردن آن در فراهم کردن پیوند در میان قشرهایِ گوناگون اجتمایی، میان طبقه متوسط و طبقه محروم و فراگیر کردن و گسترده کردن حرکت، در راستای رفتن به سوی یک حرکتِ سرنوشت ساز، و یک خیزش فرجامین، نقش مثبتی را ایفا بکنند. با نگر به اینکه حکومت اسلامی کمتر از پیش پارازیت بر روی برنامه هایِ این رسانه ها خواهد انداخت و آنها کمتر در رنج این گرفتاری خواهند بود، صدا و تصویر آنها به همه-یِ مردم در سراسر کشور خواهد رسید، و این امکان امروز برای رسانه ها فراهم است. این روی مثبت فراپرسش است اگر که اینگونه کار شود. ولی روی منفی این فراپرسش این است که اگر درونمایه-یِ برنامه هایِ آنها پیام هایی باشند که نشان دهنده-یِ سُستی، ناتوانی، سرگشتگی و ناامیدی باشند، بیگمان این ها نیز تأثیر بد خودشان را نیز خواهند گذاشت. اکنون پرسش این است که چکار کنیم که درونمایه-یِ این برنامه ها بیشتر به سوی برنامه هایِ مثبت تا منفی راهنمایی شوند. این راستینگی را باید که بپذیریم که در جهان امروز میلیون ها تن هَستند که میتوانند بر کارکرد این رسانه ها تأثیر بگذارند. بدینگونه که اگر من و شمایِ شنونده و بیننده-یِ این یا آن رادیو، بجایِ کوشا بودن در برابر درونمایه و پیام برنامه هایِ این رسانه ها، سرشکسته رفتار کنیم، آنها برنامه هایشان را به سوی نمایشنامه-یِ سازش و به گوشه راندن جنبش، پذیراندن ناامیدی، ترس، افسردگی و چیزهایی از این دست، پیش خواهند برد، ولی به باژگونه ما میتوانیم با کوشا بودن خودمان بر این رسانه ها تأثیر بگذاریم که آنها آگاهی و داده هایی به مردم بدهند که مردم بیشتر بدانند، آگاه تر شوند، و برسند به مرحله خودآگاهی، دلاوری، نترسی. و با نیروی روانی، اعتماد بخود پیدا کنند، و سرشار از امید به آینده شوند و سرانجام دست به یک جنبشی بزنند و یا بدانند که چگونه باید حرکت جمعی شان را به پیش ببرند. تعیین چگونگی و کیفیت این برنامه ها، تنها به آن مدیریتی که بر آن رسانه ها حاکم است، بستگی ندارد، به این هم بستگی دارد که آیا من و شمای شنونده و بیننده در برابر درونمایه-یِ آنچه که دارند در آن رسانه نشان میدهند، سرشکسته یا کوشا و مسئولانه برخورد کنیم. به باور من اگر ما اینچنین برخوردی را جزیی از بُنپایه هایِ رفتاری خود کنیم که در برابر درونمایه-یِ برنامه هایِ هیچ رسانه ای باد پروا و بیتفاوت نباشیم، میتواند در تعیین آن پیامی که میخواهد بدرون کشور برود، بسیار کمک کند و تأثیر مثبت یا منفی بگذارد. دقت کنید، اگر زمانی که ما گواه هَستیم که رسانه ای دارد در راستای دادن آگاهی، خودباوری، آموزش خودسازماندهی به مردم، و دلاور کردن آنها کار میکند، آن را تشویق و پشتیبانی کنیم، آن رسانه هم درمیابد که این نمونه از پیام ها بُرد و تصویر مثبت در میان شنونده های خود دارند و گام برداشتن در این راه میتوانند برای خودش پشتیبانی اندیشمندی، فرارسانی و مالی بدنبال داشته باشند. از سویی دیگر اگر یک رسانه ای بیاید و بخواهد بر در برابر خواستِ میهنی کار کند، و تلاش کند که اندیشه-یِ سازشگری، کوتاه آمدن، سرشکستگی، پنهان شدن، خاموش بودن و چیزهایی از این دست را تشویق کند، ولی با واکنش سازمانداده شده گسترده شنونده هایش روبرو شود، آن رسانه درخواهد نگریست که در اینجا نمیتواند برخلاف سود و خواستِ میهنی یک ملت و تعیین سرنوشت آن کار کند. بنابراین ناگزیر میشود که پس بنشیند، جا بزند و باژگونه برای رفتن به سویِ برنامه هایی که آگاهی، آموزش و نیروی روانی و آموزش خودسازماندهی میدهند، بازنگری در درونمایه-یِ برنامه هایش را آغاز کند. پس اینگونه نیست که ما بنام یک شنونده سرشکسته باشیم هیچکاری نکنیم، سپس بگویم که قدرت های بزرگ هرکاری که میخواهند میکنند. درست است که تلوزیون هایی همانند بی بی سی و صدای آمریکا و رسانه هایِ دیگر پیرو سیاست های دولت های خودشان هَستند، ولی یک رسانه، برآیندِ یک واکنش روبارو و متقابل میان فرستنده و گیرنده هست، یعنی اینکه بازخوردها و خورده گیری ها که از سویِ شنونده ها به آن رسانه میرسد، در گرداندن آن رسانه و در تعیین درونمایه و تعیین شکل برنامه هایش در هزینه کردن اندازه-یِ برنامه ای که به این یا آن موضوع میدهد، تأثیر دارد.
بازده-یِ گفتار اینکه، ایستادن رسانه های برونمرزی در برابر جنبش، یا پشتیبانی آنها از جنبش، بستگی به درونمایه-یِ برنامه هایی دارد، که آنها به سوی ایران پخش میکنند. و درونمایه-یِ این برنامه ها نیز بستگی به برخودر ما و شمایِ شنونده دارد که چگونه رفتار میکنیم و در برابر موضوع های گوناگون چگونه واکنش نشان میدهیم. هرچه که واکنش کوشاتر و سازنده تر باشد و در راستای سودِ مردم باشد، بختِ اینکه آن رسانه در راستایِ سودِ میهنی گام برد، بیشتر میشود.

http://www.youtube.com/watch?v=mPl70KPesnM