سه شنبه، 2010/03/02
نُسکِ پارسی
آشفتگی ترازداریک [2] و بدست آوردن آمادگی در برابر پیشآمدهایِ همبودگاهی ِسرچشمه گرفته از آن
خودرهاگران
چکیده:
همه-یِ نشانه ها گواهی میدهند که کشور دارد چهار نال (چهار نعل) به سوی یک آزَرَنگِ ترازداریک (فاجعه اقتصادی) میتازد. پیامدهایِ بکاربستن هَنداخ (طرح) هدفمند کردن رایانه ها که دولت با امید پیشگیری از ورشکستگی اش و پرکردن گَنجه-یِ تهی خود با 20 میلیارد دلار، از گلوی مردم برگرفت است، به یک واکنش زنجیره ای از بالارفتن چند برابر نرخ کلاها و آزرنگ ترازداریک در کشور دامن خواهد زد که مردم توانایی فراهم آوردن حتی نان شب خودشان را هم نداشته باشند. بازده-یِ این روندِ ورشکستگی ِترازداریکِ کشور، خیزش های پَتکارشی (اعتراضی) پَشکان هایِ (طبقه های) تنگدستِ کشور و پابرهنه ها بر در برابر نهش (وضع) موجود خواهد بود. همکنون آزادیخواهان باید که در اندیشه-یِ آماده کردن خودشان برای این رویداد گُریزناپذیر باشند تا بتوانند با دادن خودآگاهی همبودگاهی، و پَشکانی به لایه های اَپبَهر (محروم) همبودگاه و دادن فن خودسازماندهی به آنها، جنبش پابرهنه ها را را به سوی هدف هایِ راهبُردی که کنار زدن رژیم جمهوری اسلام، و برپایی مردمسالاری است راهنمایی کنند.
http://www.youtube.com/watch?v=x6UZIMeC-Uw
سرآغاز:
از روزهای گذشته به این سوی دارند گزارش هایی پراکنده میشوند برپایه-ی ناگوار شدن نِهِشتِ [3] ترازداریک. از نمونه-یِ این گزارش هایی که پراکَنده شده اند، یکی این بود که اگر دولت کمک های فوری نکند و پول نیازین را پرداخت نکند، ترابری تهران بویژه متروی تهران، میتواند با آشفتگی فَرسَختی روبرو گردد، و این گزارش بازگویی از این میکند که دولت دارد به گامه ای [4] میرسد، که گَنجه هایش [5] دارند به اندازه ای تهی میشوند که توانایی ندارد که هتا به آن فَراپُرسش ها و گرفتاری هایی پاسُخ دهد، که به نهاده هایِ [6] آسایشی آن برمیگردند. از سویی دیگر گواه هَستیم که احمدی نژاد در یک گام کودتاوار میوَداید [7] که با برنهادن [8] آنچه که به نام بودجه-یِ هدفمند کردنِ رایانه ها از آن نام میبرند، آن 20000 میلیارد تومان یا 20 میلیارد دلاری را که گُفته میشود که باید از بهر زُدودن رایانه ها بدست بیاورد، به 40 میلیارد دلار واگرداند؛ به چم [9]، دوبرابر کردن آن. به این چم که دولت به کَردِ [10] دارد برنامه ریزی میکند، برای اینکه بهایِ کلاهایی را که میتواند خودش نرخ شان را نشاخت کند [11]، تا اندازه-یِ سرسام آوری بالا ببرد، تا از این راه، گَنجه هایِ تُهی خودش را پر بکند، و بگونه ای ورشکستگی خودش را جبران سازد. به همین فَرنود [12] است که باید پیوس داشت [13] که در ماه فروردین، از آغاز 1389 ما گواهِ پدیدارگشتن آشفتگی هایِ سَختِ همبودگاهی باشیم. کمابیش میشود گفت که پس از فَرویشانِ [14] جَشن نوروز، به فَرنودِ اینکه کارتاری هایِ [15] ترازداریک پس از فَرویشانِ نوروزیِ سال 1389 از سر گرفته خواهند شد، هَنایش [16] و پیآمدهایِ این وَدایش هایِ [17] ترازداریک که سراپا پُر از لغزش و بی برنامه هَستند، خودشان را نشان خواهند داد. گزارشی امروز داشتیم از یک کارشناس فَراپُرسش هایِ ترازداریک، دکتر حسین رادفر که با وبگاه «آفتاب» گفتگو کرده است، در آن گفتگو او میگوید که چنانچه بخواهیم نرخ آماس [18] را که برای سال 1387 و 1388 پیش بینی شده بود، با آنچه که برای سال 1389 پیش بینی شده است، کنار همدیگر بگذاریم، میرسیم به اینکه نوار تنگدستی در شهر تهران برای یک خانواده-یِ 5 تنه به یک میلیون و هزار و دویست تومان خواهد رسید. به گفته-یِ دیگر هزار و دویست دلار؛ که هم میهنانی که در برونمرز هَستند میتوانند درنگرند که این استاندارد تا چه اندازه میتواند برای کشوری که گفته میشود که در آن باید دستمزدها کمابیش در اندازه-یِ تومان پابرجا بمانند، بالا است. نمونه ای که آقای رادفر در این گزارش آورده است، بسیار ساده میباشد. ایشان میگویند که اگر بهایِ نان، از بهر بالا رفتن بهایِ سوخت، که میتواند از سویِ دولت بالا رود، افزایش پیدا کند و بهای نان از 200 تومان به 800 تومان برسد، برای نمونه این فراپُرسش به این چَم است، برای اینکه یک آموزگار بتواند نان 200 تومانی را 800 تومان بخرد، بایستیکه به او بجای تسویی [19] هزار تومان، چهار هزارتومان دستمزد پرداخت کنند. و این درهالی است که دولت اینکار را نمیکند. بنابر این ما میکانیزمی را درمینگریم که به هرچه بیشتر تنگدست تر شدن همبودگاه گرایش دارد، از یک سوی، آن کالاهایی را که دولت در فَرادَستِ خودش دارد، بهای شان را میتواند به آن گونه که خودش میخواهد نشاخت کند، از سویی دیگر آنها که دارای سرمایه و شایش هایِ [20] فَرآوری [21] هَستند، میتوانند در هَمسنگی [22] با بهایی که بالا برده شده است، بهایِ کلا یا پیشکاری شان [23] را بالا ببرند؛ برای نمونه یک نانوایی میتواند بهایِ نانش را همسنگِ بهایِ سوخت یا بنزینی که به او میفروشند بالا ببرد. ولی در این میان آنها که مزدبگیر هَستند، نمیتوانند اینکار را بکنند. و این به این آرش [24] است که دستمزدِ آنها بدونِ دگرش و پابرجا خواهد ماند، و این درهالی است که هزینه ها دارند، هراسناک بالا میروند، و همین نهاده شوه [25] کاهش سخت نیرویِ خرید مزدبگیران خواهد شد، و این گرفتاری ای است که تنگدستی کلان را بوجود خواهد آورد. بدینسان پیش بینی میشود که بر پایه-یِ هَنداخ [26] هدفمند کردنِ رایانه ها، با شایمندی [27] به هر فَرد در لایه-یِ پایین همبودگاه، 2000 تومان برسد، و این درهالی است که کمینه-یِ [28] افزایشی که بر هزینه-یِ او خواهد آمد، 45000 تومان خواهد بود. و این به این آرش است که افراد تنگدست و اَپبَهر [29] در سنجش به آنچه که همکنون هَستند، هرچه بیشتر تنگدست تر خواهند شد، به چم اینکه از تنگدُستی ایکه همکنون از آن رنج میبرند باز تنگدست تر خواهند شد، و رنج و آزار بیشتری را باید که برتابند. اکنون این گفتار از اینرو کرامند است [30] که بدانیم که یک شایمندی [31] بسیار نیرومندی هَست که اگر این پیش بینی هایی که داریم بر سر آن ها گفتگو میکنیم، به آرش ورشکستگی دولت از یک سوی و فشار رسای [32] این ورشکستگی بر دوش مردم از سویی دیگر روی بدهد، و با هَناییدن [33] بر روی این نرخ ها، آماسی خواهیم داشت بسیار بالا که به گفته-یِ برخی شاید که به 100% یا در برخی موارد تا 400% برسد. بدینسان میرویم به سویی که مردم و بخش بزرگی از همبودگاه که همکنون در لبه-ی نوار تنگدستی زندگی میکنند، توانایِ فراهم آوردن هتا نان شب خودشان هم نباشند. این گرفتاری شایمندیِ پدیدار گشتن شورش هایِ همبودگاهی را افزایش خواهد داد. این را من میگویم برای اینکه بر روی یک نکته انگشت بگذارم و آن اینکه، اگر ما در فروردین یا اردیبشهت 1388 میدانستیم، که قرار است که در 22 خرداد 1388 یک جنبش پَتکارشی [34] براه بیافتد، بیگمان میاندیشیدیم که چگونه میشود چنین جنبشی را در زمان پدیدار گشتنش، سازماندهی کرد؟ و چگونه میشود آن را برای دستیابی به هدفش به پیش برد؟ ولی به فرنودِ اینکه این رویداد، یک رویدادِ فرناسگیرانه [35] بود، در امر سازماندهی بسیار سُست کار کرده است، و این ناتوانی تا کنون نیز ادامه داشته است، چرا که در این میان رژیم با دَستگاهِ سرکوبِ خودش کُنشگرانِ جنبش را شناسایی و دستگیر میکند، آنها را پَتِست میکند [36] و آنها را ازمیان میبرد و به هر روی آنها را در کارتاری هایشان کرانمندم میکند [37]. ولی آنچه که مَهین است [38] این است که اینبار ما با شایمندی با جنبش گُسترده ای روبرو هَستیم که جنبش پَشک هایِ اَپبَهر ِهمبودگاه، تنگدستان و پابرهنه ها است. و این هنوز روی نداده است ولی همه-یِ گزارش ها دارند نشان میدهند که این رویداد در ماه هایِ آینده پدیدار خواهد گشت، در بازه-یِ زمانی [39] نه چندان درو، آشکار خواهد شد؛ همینکه فَراپُرسش ِهدفمندکردنِ رایانه ها هَنایش هایِ خودش را بر نرخ ها بگذارد، این فَرایند بگونه-یِ زنجیره وار پیش خواهد رفت. و همانگونه که دکتر رادفر در گفتگوی خودش با وبگاه «آفتاب» روشنگری و فَرانمود کرد، در برخی موارد نرخ یک کلا، از بهر هَنایش های روبارو [40] دو یا چندباره، چندین برابر خواهد شد، و اینگونه نخواهد بود که بهایِ یک کلا تنها یک بار افزایش پیدا کند. به همینگونه این روند افزایش نرخ ها یک روند فَزاینده خواهد بود. و از سویی دیگر دولت به هیچگونه شایش افزایش درآمدهایِ مردم را ندارد، چونکه گَنجه هایش تُهی هَستند و پولی برای پخش کردن ندارد؛ چه بگونه-یِ کمک هایِ پیشادَستی [41] و چه بگونه-یِ افزایش دستمزد.
برآیندِ این گُفتار اینکه، در پیوند با نابرابری هایِ پَشکانی [42] بازه-یِ هراسناکی بوجود خواهد آمد و تنها کسانی میتوانند از این نهشت بهره ببرند که دارای شایش های فَرآوری و سرمایه باشند. ولی بخش بزرگی از همبودگاه که مزدبگیر هَستند و دارند بکمک دستمزدها یشان زندگی میکنند، به تنگدستی سخت گرفتار خواهند شد. و این باتوجه به جو پتکارشی که جنبش سبزها توانسته است در درازای این هشت ماه گذشته بر همبودگاه چیره کند، شایمندی پیدایش یک جنبش پَتکارشی گُسترده هُست که بیشتر هالت شورش هایِ گرسنگان و پا برهنه ها و خیزش های عصبی و واکنشی را خواهد داشت.
بیاید تا از همکنون بیآغازیم و در این باره بیاندیشیم، که چنانچه اینچنین جُنبشی پدیدار گشت، اینبار چگونه میتوانیم بکمک روش هایی که برپایه-یِ خودسازماندهی است، آن را پیش ببریم؟ به آرش اینکه، بایستگی و نیازی که همکنون در برابر ما است. چگونه ما میتوانیم از شایش هایِ رسانه ای که در فرادست هَستند، بهره ببریم برای اینکه بُنپایه هایِ روشن خودسازماندهی و آموزش های وابسته به خودسازماندهی را در همبودگاه گُسترش دهیم، تا هنگامیکه این شورش ها آغاز شدند، اینبار از خودآگاهی پَشکانی و خودآگاهی همبودگاهی و فن خودسازماندهی برخوردار باشند، برای اینکه اینبار برویم به سویِ جُنبشی که بشود بگونه-یِ راهنمایی شده، آن را به سوی هدف هایِ راهبُردی [43] برای کنار زدن رژیم جمهوری اسلام، رهبُرد،
احتمالا در گفتارهای سپسین با رویکرد به اینکه این نهاده ادامه دار، به آن بیشتر خواهیم پرداخت.
پهرست واژگان:
1. طبقه ها
2. اقتصادی
3. وضعیت
4. مرحله ای
5. صندوق هایش
6. موضوع ها
7. تصمیم میگیرد، (وَداییدن: تصمیم گرفتن)
8. تصویب کردن
9. یعنی
10. عملاً
11. تعیین کند (نشاخت کردن: تعیین کردن)
12. دلیل
13. انتظار داشت
14. تعطیلات
15. فعالیت هایِ
16. تأثیر
17. تصمیم هایِ
18. تورم (آماسیدن: تورم کردن)
19. ساعتی
20. امکان هایِ
21. تولیدی
22. تناسب، هم وزنی
23. خدمت ها، خدمات
24. معنی
25. سبب
26. طرح
27. احتمالا
28. حداقل
29. محروم
30. اهمیت دارد
31. احتمال
32. کامل
33. اثر گذاشتن
34. اعتراضی
35. غافلگیرانه
36. تهدید میکند (پَتِست: تهدید)
37. محدود میکند
38. مهم است
39. فاصله-یِ زمانی
40. تاثیراتِ متقابل
41. نقدی
42. طبقاتی
43. استراتژی
44. چهار نعل
45. فاجعه اقتصادی
http://www.youtube.com/watch?v=x6UZIMeC-Uw
نُسکِ پارسی
آشفتگی ترازداریک [2] و بدست آوردن آمادگی در برابر پیشآمدهایِ همبودگاهی ِسرچشمه گرفته از آن
خودرهاگران
چکیده:
همه-یِ نشانه ها گواهی میدهند که کشور دارد چهار نال (چهار نعل) به سوی یک آزَرَنگِ ترازداریک (فاجعه اقتصادی) میتازد. پیامدهایِ بکاربستن هَنداخ (طرح) هدفمند کردن رایانه ها که دولت با امید پیشگیری از ورشکستگی اش و پرکردن گَنجه-یِ تهی خود با 20 میلیارد دلار، از گلوی مردم برگرفت است، به یک واکنش زنجیره ای از بالارفتن چند برابر نرخ کلاها و آزرنگ ترازداریک در کشور دامن خواهد زد که مردم توانایی فراهم آوردن حتی نان شب خودشان را هم نداشته باشند. بازده-یِ این روندِ ورشکستگی ِترازداریکِ کشور، خیزش های پَتکارشی (اعتراضی) پَشکان هایِ (طبقه های) تنگدستِ کشور و پابرهنه ها بر در برابر نهش (وضع) موجود خواهد بود. همکنون آزادیخواهان باید که در اندیشه-یِ آماده کردن خودشان برای این رویداد گُریزناپذیر باشند تا بتوانند با دادن خودآگاهی همبودگاهی، و پَشکانی به لایه های اَپبَهر (محروم) همبودگاه و دادن فن خودسازماندهی به آنها، جنبش پابرهنه ها را را به سوی هدف هایِ راهبُردی که کنار زدن رژیم جمهوری اسلام، و برپایی مردمسالاری است راهنمایی کنند.
http://www.youtube.com/watch?v=x6UZIMeC-Uw
سرآغاز:
از روزهای گذشته به این سوی دارند گزارش هایی پراکنده میشوند برپایه-ی ناگوار شدن نِهِشتِ [3] ترازداریک. از نمونه-یِ این گزارش هایی که پراکَنده شده اند، یکی این بود که اگر دولت کمک های فوری نکند و پول نیازین را پرداخت نکند، ترابری تهران بویژه متروی تهران، میتواند با آشفتگی فَرسَختی روبرو گردد، و این گزارش بازگویی از این میکند که دولت دارد به گامه ای [4] میرسد، که گَنجه هایش [5] دارند به اندازه ای تهی میشوند که توانایی ندارد که هتا به آن فَراپُرسش ها و گرفتاری هایی پاسُخ دهد، که به نهاده هایِ [6] آسایشی آن برمیگردند. از سویی دیگر گواه هَستیم که احمدی نژاد در یک گام کودتاوار میوَداید [7] که با برنهادن [8] آنچه که به نام بودجه-یِ هدفمند کردنِ رایانه ها از آن نام میبرند، آن 20000 میلیارد تومان یا 20 میلیارد دلاری را که گُفته میشود که باید از بهر زُدودن رایانه ها بدست بیاورد، به 40 میلیارد دلار واگرداند؛ به چم [9]، دوبرابر کردن آن. به این چم که دولت به کَردِ [10] دارد برنامه ریزی میکند، برای اینکه بهایِ کلاهایی را که میتواند خودش نرخ شان را نشاخت کند [11]، تا اندازه-یِ سرسام آوری بالا ببرد، تا از این راه، گَنجه هایِ تُهی خودش را پر بکند، و بگونه ای ورشکستگی خودش را جبران سازد. به همین فَرنود [12] است که باید پیوس داشت [13] که در ماه فروردین، از آغاز 1389 ما گواهِ پدیدارگشتن آشفتگی هایِ سَختِ همبودگاهی باشیم. کمابیش میشود گفت که پس از فَرویشانِ [14] جَشن نوروز، به فَرنودِ اینکه کارتاری هایِ [15] ترازداریک پس از فَرویشانِ نوروزیِ سال 1389 از سر گرفته خواهند شد، هَنایش [16] و پیآمدهایِ این وَدایش هایِ [17] ترازداریک که سراپا پُر از لغزش و بی برنامه هَستند، خودشان را نشان خواهند داد. گزارشی امروز داشتیم از یک کارشناس فَراپُرسش هایِ ترازداریک، دکتر حسین رادفر که با وبگاه «آفتاب» گفتگو کرده است، در آن گفتگو او میگوید که چنانچه بخواهیم نرخ آماس [18] را که برای سال 1387 و 1388 پیش بینی شده بود، با آنچه که برای سال 1389 پیش بینی شده است، کنار همدیگر بگذاریم، میرسیم به اینکه نوار تنگدستی در شهر تهران برای یک خانواده-یِ 5 تنه به یک میلیون و هزار و دویست تومان خواهد رسید. به گفته-یِ دیگر هزار و دویست دلار؛ که هم میهنانی که در برونمرز هَستند میتوانند درنگرند که این استاندارد تا چه اندازه میتواند برای کشوری که گفته میشود که در آن باید دستمزدها کمابیش در اندازه-یِ تومان پابرجا بمانند، بالا است. نمونه ای که آقای رادفر در این گزارش آورده است، بسیار ساده میباشد. ایشان میگویند که اگر بهایِ نان، از بهر بالا رفتن بهایِ سوخت، که میتواند از سویِ دولت بالا رود، افزایش پیدا کند و بهای نان از 200 تومان به 800 تومان برسد، برای نمونه این فراپُرسش به این چَم است، برای اینکه یک آموزگار بتواند نان 200 تومانی را 800 تومان بخرد، بایستیکه به او بجای تسویی [19] هزار تومان، چهار هزارتومان دستمزد پرداخت کنند. و این درهالی است که دولت اینکار را نمیکند. بنابر این ما میکانیزمی را درمینگریم که به هرچه بیشتر تنگدست تر شدن همبودگاه گرایش دارد، از یک سوی، آن کالاهایی را که دولت در فَرادَستِ خودش دارد، بهای شان را میتواند به آن گونه که خودش میخواهد نشاخت کند، از سویی دیگر آنها که دارای سرمایه و شایش هایِ [20] فَرآوری [21] هَستند، میتوانند در هَمسنگی [22] با بهایی که بالا برده شده است، بهایِ کلا یا پیشکاری شان [23] را بالا ببرند؛ برای نمونه یک نانوایی میتواند بهایِ نانش را همسنگِ بهایِ سوخت یا بنزینی که به او میفروشند بالا ببرد. ولی در این میان آنها که مزدبگیر هَستند، نمیتوانند اینکار را بکنند. و این به این آرش [24] است که دستمزدِ آنها بدونِ دگرش و پابرجا خواهد ماند، و این درهالی است که هزینه ها دارند، هراسناک بالا میروند، و همین نهاده شوه [25] کاهش سخت نیرویِ خرید مزدبگیران خواهد شد، و این گرفتاری ای است که تنگدستی کلان را بوجود خواهد آورد. بدینسان پیش بینی میشود که بر پایه-یِ هَنداخ [26] هدفمند کردنِ رایانه ها، با شایمندی [27] به هر فَرد در لایه-یِ پایین همبودگاه، 2000 تومان برسد، و این درهالی است که کمینه-یِ [28] افزایشی که بر هزینه-یِ او خواهد آمد، 45000 تومان خواهد بود. و این به این آرش است که افراد تنگدست و اَپبَهر [29] در سنجش به آنچه که همکنون هَستند، هرچه بیشتر تنگدست تر خواهند شد، به چم اینکه از تنگدُستی ایکه همکنون از آن رنج میبرند باز تنگدست تر خواهند شد، و رنج و آزار بیشتری را باید که برتابند. اکنون این گفتار از اینرو کرامند است [30] که بدانیم که یک شایمندی [31] بسیار نیرومندی هَست که اگر این پیش بینی هایی که داریم بر سر آن ها گفتگو میکنیم، به آرش ورشکستگی دولت از یک سوی و فشار رسای [32] این ورشکستگی بر دوش مردم از سویی دیگر روی بدهد، و با هَناییدن [33] بر روی این نرخ ها، آماسی خواهیم داشت بسیار بالا که به گفته-یِ برخی شاید که به 100% یا در برخی موارد تا 400% برسد. بدینسان میرویم به سویی که مردم و بخش بزرگی از همبودگاه که همکنون در لبه-ی نوار تنگدستی زندگی میکنند، توانایِ فراهم آوردن هتا نان شب خودشان هم نباشند. این گرفتاری شایمندیِ پدیدار گشتن شورش هایِ همبودگاهی را افزایش خواهد داد. این را من میگویم برای اینکه بر روی یک نکته انگشت بگذارم و آن اینکه، اگر ما در فروردین یا اردیبشهت 1388 میدانستیم، که قرار است که در 22 خرداد 1388 یک جنبش پَتکارشی [34] براه بیافتد، بیگمان میاندیشیدیم که چگونه میشود چنین جنبشی را در زمان پدیدار گشتنش، سازماندهی کرد؟ و چگونه میشود آن را برای دستیابی به هدفش به پیش برد؟ ولی به فرنودِ اینکه این رویداد، یک رویدادِ فرناسگیرانه [35] بود، در امر سازماندهی بسیار سُست کار کرده است، و این ناتوانی تا کنون نیز ادامه داشته است، چرا که در این میان رژیم با دَستگاهِ سرکوبِ خودش کُنشگرانِ جنبش را شناسایی و دستگیر میکند، آنها را پَتِست میکند [36] و آنها را ازمیان میبرد و به هر روی آنها را در کارتاری هایشان کرانمندم میکند [37]. ولی آنچه که مَهین است [38] این است که اینبار ما با شایمندی با جنبش گُسترده ای روبرو هَستیم که جنبش پَشک هایِ اَپبَهر ِهمبودگاه، تنگدستان و پابرهنه ها است. و این هنوز روی نداده است ولی همه-یِ گزارش ها دارند نشان میدهند که این رویداد در ماه هایِ آینده پدیدار خواهد گشت، در بازه-یِ زمانی [39] نه چندان درو، آشکار خواهد شد؛ همینکه فَراپُرسش ِهدفمندکردنِ رایانه ها هَنایش هایِ خودش را بر نرخ ها بگذارد، این فَرایند بگونه-یِ زنجیره وار پیش خواهد رفت. و همانگونه که دکتر رادفر در گفتگوی خودش با وبگاه «آفتاب» روشنگری و فَرانمود کرد، در برخی موارد نرخ یک کلا، از بهر هَنایش های روبارو [40] دو یا چندباره، چندین برابر خواهد شد، و اینگونه نخواهد بود که بهایِ یک کلا تنها یک بار افزایش پیدا کند. به همینگونه این روند افزایش نرخ ها یک روند فَزاینده خواهد بود. و از سویی دیگر دولت به هیچگونه شایش افزایش درآمدهایِ مردم را ندارد، چونکه گَنجه هایش تُهی هَستند و پولی برای پخش کردن ندارد؛ چه بگونه-یِ کمک هایِ پیشادَستی [41] و چه بگونه-یِ افزایش دستمزد.
برآیندِ این گُفتار اینکه، در پیوند با نابرابری هایِ پَشکانی [42] بازه-یِ هراسناکی بوجود خواهد آمد و تنها کسانی میتوانند از این نهشت بهره ببرند که دارای شایش های فَرآوری و سرمایه باشند. ولی بخش بزرگی از همبودگاه که مزدبگیر هَستند و دارند بکمک دستمزدها یشان زندگی میکنند، به تنگدستی سخت گرفتار خواهند شد. و این باتوجه به جو پتکارشی که جنبش سبزها توانسته است در درازای این هشت ماه گذشته بر همبودگاه چیره کند، شایمندی پیدایش یک جنبش پَتکارشی گُسترده هُست که بیشتر هالت شورش هایِ گرسنگان و پا برهنه ها و خیزش های عصبی و واکنشی را خواهد داشت.
بیاید تا از همکنون بیآغازیم و در این باره بیاندیشیم، که چنانچه اینچنین جُنبشی پدیدار گشت، اینبار چگونه میتوانیم بکمک روش هایی که برپایه-یِ خودسازماندهی است، آن را پیش ببریم؟ به آرش اینکه، بایستگی و نیازی که همکنون در برابر ما است. چگونه ما میتوانیم از شایش هایِ رسانه ای که در فرادست هَستند، بهره ببریم برای اینکه بُنپایه هایِ روشن خودسازماندهی و آموزش های وابسته به خودسازماندهی را در همبودگاه گُسترش دهیم، تا هنگامیکه این شورش ها آغاز شدند، اینبار از خودآگاهی پَشکانی و خودآگاهی همبودگاهی و فن خودسازماندهی برخوردار باشند، برای اینکه اینبار برویم به سویِ جُنبشی که بشود بگونه-یِ راهنمایی شده، آن را به سوی هدف هایِ راهبُردی [43] برای کنار زدن رژیم جمهوری اسلام، رهبُرد،
احتمالا در گفتارهای سپسین با رویکرد به اینکه این نهاده ادامه دار، به آن بیشتر خواهیم پرداخت.
پهرست واژگان:
1. طبقه ها
2. اقتصادی
3. وضعیت
4. مرحله ای
5. صندوق هایش
6. موضوع ها
7. تصمیم میگیرد، (وَداییدن: تصمیم گرفتن)
8. تصویب کردن
9. یعنی
10. عملاً
11. تعیین کند (نشاخت کردن: تعیین کردن)
12. دلیل
13. انتظار داشت
14. تعطیلات
15. فعالیت هایِ
16. تأثیر
17. تصمیم هایِ
18. تورم (آماسیدن: تورم کردن)
19. ساعتی
20. امکان هایِ
21. تولیدی
22. تناسب، هم وزنی
23. خدمت ها، خدمات
24. معنی
25. سبب
26. طرح
27. احتمالا
28. حداقل
29. محروم
30. اهمیت دارد
31. احتمال
32. کامل
33. اثر گذاشتن
34. اعتراضی
35. غافلگیرانه
36. تهدید میکند (پَتِست: تهدید)
37. محدود میکند
38. مهم است
39. فاصله-یِ زمانی
40. تاثیراتِ متقابل
41. نقدی
42. طبقاتی
43. استراتژی
44. چهار نعل
45. فاجعه اقتصادی
http://www.youtube.com/watch?v=x6UZIMeC-Uw
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر