شنبه، 2010/04/03
نُسخه فارسی
خودرها گران
چکید:
برای شکستن راهبندی که حکومت اسلامی در برابر جریان گردش گزارش ها در اینترنت برپا ساخته است، کُنشگرانِ جنبش باید برای گذر از آن و آگاه سازی لایه هایِ پایین همبودگاه که دسترسی به تارکده ندارند به روش هایِ سُنتی روی بیاورند که دربرگیرنده-یِ پخش شبنامه ها، آگَهی ها، نوشتن شعار بر در و دیوار و گفتگو با مردم میباشد.
بر پایه-یِ گُزارش هایِ رسیده از ایران، به دلیل فشارهایِ رو به افزونی که حکومت اسلامی در درونِ کشور بر کُنشگرانِ جُنبش سبزها وارد میکند، خیلی از کوشندگان، خیابان ها را واگذارده اند و به جهان مجازی اینترنت روی آورده اند. کُنشگری در جهان مجازیِ تارکده از محدودیت هایی برخوردار است؛ برای نمونه اینگونه کوشش ها نمیگذارند پیام جنبش در سراسر کشور و در میان لایه های پایین جامعه پراکنده گردد.
محدودیت ها در استفاده از جهان مجازیِ تارکده، دو بخش هَستند: نخست محدودیت هایِ تکنیکی هستند؛ حکومت اسلامی برای پیشگیری از گسترش و فراگیر شدن جنبش و ایستادگی در برابر آن، تُندیِ اینترنت (دی اس اِل) را به اندازه-یِ یک پنجاهم آن سرعتی که در کره جنوبی به کاربران پیشکش میشود، پایین آورده است تا هوادارانِ جُنبش را از دسترسی به گُزارش هایِ ویدیویی و عکس هایی که از برونمرز فرستاده میشوند و دارای گُنجایش بالایی هَستند، بازدارد. دومین محدودیت برمگیردد به توان مردم در بهرهمند شدن از ابزارها و تکنولوژی نوین. همکنون تنها لایه هایِ توانمند و لایه های میانی جامعه، دسترسی به اینترنت و جریان گردش گزارش ها از این راه دارند؛ پیآمدِ این محدودیت این است که لایه های پایین جامعه که اگثریت مردم را دربرمیگیرند و حضور آنها در جنبش نقش کلیدی برای پیروزی آن دارد، از رویدادهایِ تازه در ایران ناآگاه میمانند.
به دلیل محدودیتِ خواسته هایِ جنبش سبزها که در 23 خرداد 1388 آغاز شد و در 9 ماه گذشته به مبارزه خودش ادامه داده است، به پُرسمان ها و مسئله هایِ سیاسی، و بازتاب نیافتن خواسته هایِ لایه های پایینی جامعه در جُنبش که تنگدستی و نیازهای اقتصادی نمونه هایِ برجسته-یِ آنها میباشند، جنبش نتوانست این بخش از لایه هایِ پایین جامعه را که اکثریتِ مردم ایران را میسازند، با خود همراه سازد.
برای گُذر از این محدودیت ها کُنشگرانِ جنبش سبزها در درون کشور ناگُزیر هَستند که در راستایِ رساندن پیام جنبش و آگاه سازی اکثریت ناآگاه جامعه به روش هایِ سُنتی روی بیاورند که دربرگیرنده-یِ پخش شب نامه ها، آگهی ها و اعلامیه ها، شعار نویسی بر در و دیوار، گفتگو با مردم در مترو ها، مهمانی ها و انجمن ها میباشد.
http://www.youtube.com/watch?v=UsGbPpYt8bc
خودرها گران
چکید:
برای شکستن راهبندی که حکومت اسلامی در برابر جریان گردش گزارش ها در اینترنت برپا ساخته است، کُنشگرانِ جنبش باید برای گذر از آن و آگاه سازی لایه هایِ پایین همبودگاه که دسترسی به تارکده ندارند به روش هایِ سُنتی روی بیاورند که دربرگیرنده-یِ پخش شبنامه ها، آگَهی ها، نوشتن شعار بر در و دیوار و گفتگو با مردم میباشد.
بر پایه-یِ گُزارش هایِ رسیده از ایران، به دلیل فشارهایِ رو به افزونی که حکومت اسلامی در درونِ کشور بر کُنشگرانِ جُنبش سبزها وارد میکند، خیلی از کوشندگان، خیابان ها را واگذارده اند و به جهان مجازی اینترنت روی آورده اند. کُنشگری در جهان مجازیِ تارکده از محدودیت هایی برخوردار است؛ برای نمونه اینگونه کوشش ها نمیگذارند پیام جنبش در سراسر کشور و در میان لایه های پایین جامعه پراکنده گردد.
محدودیت ها در استفاده از جهان مجازیِ تارکده، دو بخش هَستند: نخست محدودیت هایِ تکنیکی هستند؛ حکومت اسلامی برای پیشگیری از گسترش و فراگیر شدن جنبش و ایستادگی در برابر آن، تُندیِ اینترنت (دی اس اِل) را به اندازه-یِ یک پنجاهم آن سرعتی که در کره جنوبی به کاربران پیشکش میشود، پایین آورده است تا هوادارانِ جُنبش را از دسترسی به گُزارش هایِ ویدیویی و عکس هایی که از برونمرز فرستاده میشوند و دارای گُنجایش بالایی هَستند، بازدارد. دومین محدودیت برمگیردد به توان مردم در بهرهمند شدن از ابزارها و تکنولوژی نوین. همکنون تنها لایه هایِ توانمند و لایه های میانی جامعه، دسترسی به اینترنت و جریان گردش گزارش ها از این راه دارند؛ پیآمدِ این محدودیت این است که لایه های پایین جامعه که اگثریت مردم را دربرمیگیرند و حضور آنها در جنبش نقش کلیدی برای پیروزی آن دارد، از رویدادهایِ تازه در ایران ناآگاه میمانند.
به دلیل محدودیتِ خواسته هایِ جنبش سبزها که در 23 خرداد 1388 آغاز شد و در 9 ماه گذشته به مبارزه خودش ادامه داده است، به پُرسمان ها و مسئله هایِ سیاسی، و بازتاب نیافتن خواسته هایِ لایه های پایینی جامعه در جُنبش که تنگدستی و نیازهای اقتصادی نمونه هایِ برجسته-یِ آنها میباشند، جنبش نتوانست این بخش از لایه هایِ پایین جامعه را که اکثریتِ مردم ایران را میسازند، با خود همراه سازد.
برای گُذر از این محدودیت ها کُنشگرانِ جنبش سبزها در درون کشور ناگُزیر هَستند که در راستایِ رساندن پیام جنبش و آگاه سازی اکثریت ناآگاه جامعه به روش هایِ سُنتی روی بیاورند که دربرگیرنده-یِ پخش شب نامه ها، آگهی ها و اعلامیه ها، شعار نویسی بر در و دیوار، گفتگو با مردم در مترو ها، مهمانی ها و انجمن ها میباشد.
http://www.youtube.com/watch?v=UsGbPpYt8bc
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر