خشایار رُخسانی
هم میهنان گرامی! امروز یک زمین لرزه-ی 8،9 ریشتری کشور ژاپن را لرزاند و آسیب های فراوان جانی و داراکی (مالی) به این کشور زد. از آنجا که ایران نیز یک کشور زلزله خیز است این زلزله میتوانست در ایران پدید آید. کشور ژاپن با ساختن خانه هایِ استوان در برابر زلزله شمار زیان های جانی و داراکی (مالی) را به کمترین اندازه رسانده است. ولی ما در ایران چه پیش بینی هایی را برای پایین آوردن شمار آسیب دیدگان انجام داده ایم؟ همین زلزله میتوانست در ایران بیش از سدها هزار کشته برجای گذارد. آیا ما میتوانیم تنها با نیاندیشیدن به چنین پیشامدِ دهشتناک از رویداد آن در آینده پیشگیری کُنیم؟ آیا در کشور ایران ساختن خانه های استوان در برابر زلزله برای مردم امکان پذیر نیست؟ چه کسی باید در رنج سازماندهی و برنامه ریزی برای ساختن شهرهای استوان در برابر زلزله در ایران باشد؟ بر پایه-ی یک گزارش کارشناسانه تنها یک زلزله-ی 5 ریشتری در شهر تهران بسنده میکند که سدها هزار کشته برجای گذارد. آیا سوای آرزوی بُردباری برای بازماندگان زلزله و کندن گورهای دسته جمی (جمعی) برای کُرپانیان (قربانیان) زلزله کار دیگری از دست ما ساخته نیست؟ آیا سرنوشت کشور ایران با هفت هزار سال پیشینه-ی شهریگری (تمدن) باید امروز در سده-ی بیست و یکم این باشد که جان شهروندانش کمتر از مُزد یک گورکن باشد؟ از آنجا که هیچگونه چشمداشتی برای برنامه ریزی و ساختن شهر های استوان در برابر زلزله بدست این حکومت اشغالگر اسلامی نمیرود، و چنین برنامه های سازندگی را باید در یک ایران آزاد و مردمسالار دُنبال کرد، با بودن این حکومت بر سر قدرت هر زلزله ای که در ایران پیش بیاید، میتواند آزَرَنگ (مصیبت) جانی بزرگی روی دست مردم ایران بگذارد. ازاینرو نُخستین راه برای پیشگیری از چنین آزَرَنگی (مصیبتی ) گذر کردن هرچه تُندتر از بختک حکومت اسلامی و سرنگونی آن میباشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر