۱۳۸۹ اسفند ۱۵, یکشنبه

پیش به سوی سازماندهی ایستکاری های (اعتصاب های) سراسری




خَشایار رُخسانی


چکیده:

یکی از کاستی هایِ سیجمندِ (خطرناک) آزادیخواهان در مبارزه با حکومت اشغالگر اسلامی این است که آنها شناخت دُرُستی از این دُشمن سوگندخورده شان ندارند. آزادیخواهان هنوز میپندارند که تنها با گردهمایی های پَتکارشی (اعتراضی) خیابانی بتوانند حکومت اسلامی را به کُرنش در برابر خواست مردم ناگُزیر کُنند، ولی راستینگی (واقعیت) این است که اگر آزادیخواهان هتا بتوانند روزانه گردهمایی های میلیونی و سراسری براه بیاندازند، آنها نخواهند توانست حکومت اسلامی را به سپردن قدرت به مردم وادار سازند، سیدعلی خامنه ای زمانی قدرت را به مردم واگذار خواهد کرد که بیگمان شود که زنده ماندن او تنها به کُرنش در برابر خواست مردم بستگی دارد. رویدادهای غم انگیز لیبی نمایانگر آینده-ی مبارزه-ی خونین مردم ایران با حکومت اسلامی است؛ همانگونه که قذافی دیوانه از دادن قدرت به مردم خودداری کرد، میتوان پیش بینی کرد که سیدعلی خامنه ای نیز با هزاران بار سرسختی بیشتر، در برابر خواست مردم ایران ایستادگی کُند. از اینرو آزادیخواهان برای سرنگونی حکومت سلامی دو راه بیشتر در پیش رو ندارند:


1) سازماندهی نافرمانی شهریگری (مدنی) همانند ایستکاری های (اعتصاب های) سراسری و خودداری از پرداخت مالیات هایِ حکومتی در راستای زمینگیر کردن چرخ ترازداریک (اقتصادی) حکومت


2) آراستن آزادیخواهان به جنگ ابزارهای گرم در گردهمایی های میلیونی و خیابانی با هدفِ آزادسازی زندانیان سیاسی، فروگیری بُنگاه هایِ دروغ پراکنی سدا و سیما در همه-ی استان ها و دستگیری سیدعلی خامنه ای و همپالگی هایش.


سرآغاز:


مِهَندی (اهمیت) سازماندهی ایستکاری های (اعتصاب های) سراسری از اینروست که ایستکاری ها یکی از کاراترین ابزارها برای زمینگیر کردن ترازداری (اقتصاد) دولت کودتا و سرنگونی حکومتِ اسلامی با کمترین هزینه هَستند، زیرا با گردهمایی های پَتکارشی (اعتراضی) روزانه هیچگاه نخواهیم توانست این حکومت پادایرانی (ضدایرانی) را به کُرنش در برابر خواست آزادیخواهان و سپردن قدرت به مردم واداریم، هتا اگر که این گردهمایی ها روزانه و میلیونی انجام گیرند.
راستی این است که ما این حکومت اشغالگر اسلامی را که دُشمن ایران و ایرانی است دستکم گرفته ایم، زیرا میپنداریم که میتوانیم تنها با گردهمایی هایِ خیابانی سیدعلی خامنه ای را به دادن قدرت به مردم وادار کُنیم. در این مبارزه-یِ روشنایی در برابر تاریکی و آزادی در برابر بردگی، سران جَنوَریکار (جنایتکار) این حکومتِ پادایرانی به سرکردگی سیدعلی خامنه ای هیچ چیز برای از دست دادن ندارند بجز کیسه های گداییشان و یک دَستگاهِ گَل و گُشادِ دین بران (روحانیت) که در چهار ده سده-ی گذشته بر گُرده-ی مردم دربند ایران ساخته اند و تنها فرآورده-ی آن ژاژپنداری های (خرافات) دین اسلام و باوراندنِ آن ها به مردم ایران بوده است.
از آنجا که پس از سرنگونی حکومت اسلامی، این ناکسان به هرکجایِ جهان که گریزان شوند، کشورهای جهان ناچارند که در چهارچوب پیماننامه های جهانی این جَنوریکاران (جنایتکاران) را دستگیر کرده و به مردم ایران واسپارند، آنها تا واپسین فشنگ از هَستی ننگینشان پدافندی خواهند کرد؛ به زبان دیگر اگر هتا جنبش بتواند هر روز میلیون ها تن از مردم آزادیخواه را در سراسر ایران روانه-ی خیابان ها سازد که دست به گردهمایی های آرام و بدون خشونت بزنند، جنبش نخواهد توانست سیدعلی خامنه ای را از جایش تکان بدهد که قدرت را بدون خُشونت به مردم بسپارد. این حکومت تازی پرست و اَنیرانی زمانی قدرت را به مردم خواهد سپرد که یا به اندازه ای ترازداریی (اقتصاد) حکومتش زمینگیر شده باشد که توان پولی برای پرداختن مزد اراذل و اوباش حکومتی را نداشته باشد و یا زمانیکه آشیانه-یِ اهریمن و کاخ خودکامگی خامنه ای را در پَروَستِش (محاصره) آزادیخواهانی ببیند که آماده-ی بستن آن به توپ یا آتش زدن این لانه-ی اهریمن هَستند؛ در این چنین نهشی (وضعی) شاید آنگاه اژیدهاک زمان سیدعلی خامنه ای آماده-ی گفتگو با آزادیخواهان شود. با نگاهی به درگیری های لیبی باید که آزادیخواهان بیدار شوند؛ درگیری هایِ خونین مردم لیبی با قذافی دیوانه، نمایانگر راستینگی (واقعیت) تلخ و خونین مبارزه-یِ آزادیخواهان ایران با حکومت اسلامی در آینده-ی نزدیک است. همانگونه که قذافی آماده نشُد به این سادگی قدرت را به مردم بسپارد، سیدعلی خامنه ای نیز هزاران بار جان سخت تر در برابر خواستِ مردم ایران ایستادگی خواهد کرد. از اینرو برای پایان دادن به این کابوس اسلامی ما آزادیخواهان میهندوست دو راه بیشتر در پیش روی نداریم: یا پیگیری یک مبارزه نافرمانی شهریگری (مدنی) سراسری و کوشا از راه سازماندهی ایستکاری های (اعتصاب های) سراسری و خودداری از پرداخت رسیدها و مالیات ها و پرهیز از هرگونه همکاری با دستگاه های ستمگر حکومتی، و یا آرسته کردن آزادیخواهان به جنگ ابزارهای گرم. زیرا با این گردهمایی ها و راهپیمایی هایِ آرام و بدون خشونتِ خیابانی که نه آهنگِ آزادسازی زندانیان سیاسی در سر دارند و نه فروگیری بُنگاه دروغ پراکنی سدا و سیما و نه دستگیری سیدعلی خامنه ای، هتا اگر این گردهمایی ها میلیونی و روزانه انجام بگیرند، هیچگاه نخواهیم توانست این حکومتِ اشغالگر را به سُتوهش (تسلیم) در برابر خواست مردم ایران ناچار کُنیم.


یکشنبه، 15 اسفند، مهرشید، 7032 آریایی میترای

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر