خشایار رُخسانی
حکومت اسلامی یک حکومت اشغالگر است که هیچگونه شایستگی (legitimation) برای فرمانروایی کردن بر مردم ایران ندارد، ولی هم اکنون برای بیشینه-ی (اکثریت) مردم ایران روشن نیست که یک حکومت بیگانه دارد بر آنها فرمانروایی میکند؛ آگاهی از این راستینگی (واقعیت) میتوانست ترازنیش (معادله) قدرت را به سود آزادیخواهان دگرگون کُند. دیگر اینکه بی سامانی و بی سازمانی آزادیخواهان یکی از بُزرگترین گرفتاری های آنها در نبرد با حکومت اسلامی است. این بی سازمانی ها در برگیرنده-ی فراپُرسش ها و کاستی های زیر هَستند:
1) آزادیخواهان هنوز یک فرتور (تصویر) دُرُستی از آن مرز خشونت ندارند که حکومت اسلامی آماده است برای ماندن به آن دست بزند و یا با روی آوردن به دیگر جَنوری ها (جنایت ها) از آن مرز گُذر کُند؛ برای بخش بزرگی از آزادیخواهان هنوز گمان پذیر نیست که این حکومت آماده است که برای ماندن هتا دریای خون راه بیاندازد .
2) در پایان هر نبرد یکی از مِهَندترین (مهمترین) کارهایِ هر سپاه جنگی سرشماری زخمی ها و کشته شدگان است. جنبش آزادیخواهی مردم ایران پس از گذشتِ دوسال از هَستیش هنوز یک وبگاه برای آمارگیری از شمار زخمی ها و کُرپانیان (قربانیان) در گردهمایی های تازه راه اندازی نکرده است. از اینرو ما نمی دانیم که شمار زخمی ها و کشته شدگان ما در واپسین نبرد چه اندازه بوده اند و از همه بدتر اینکه چه کسانی هم اکنون دارند در سیاهچال های دُشمن زیر فشار شکنجه کُشته میشوند.
3) بخش بُزرگی از آزادیخواهان هنوز با ساده دلی در این نِهازش (توهم) به سر میبرند که تنها با راهپیمایی های آرام خیابانی میتوانند سیدعلی خامنه ای را ازجایش تکان بدهند و به کُرنش در برابر مردم وادارند. و این درهالی است که خامنه ای برای ماندن آماده است هزاران بار بیشتر از قذافی دیوانه دست به کُشتار آزادیخواهان بزَند. از اینرو آدیخواهان باید که از هم کنون خودشان را برای رو در رو شدن با سخت ترین سامه ها (شرایط) آماده و آراسته سازند. گردهمایی های آینده زمانی میتواند سودمند باشند که با هدفِ گَشودن درب زندان ها، رهاسازی زندانیان سیاسی، فروگیری بنگاه دروغ پراکنی سدا و سیما و دستگیری علی خامنه ای و همپالگی هایش انجام گیرند.
4) گرفتاری ایکه از همه مِهَندتر (مهم تر) است، این است که جنبش هنوز هیچ برنامه ای برای پُر کردن تُهیگی قدرت و سر و سامان دادن به کشور و پیشگیری از هرج و مرج پس از سرنگونی حکومت اسلامی ندارد. از اینرو این یک نیاز آشکار است که آزادیخواهانی که به مردمسالاری و گیتیگرایی (جدایی دین از کشورداری) و یکپارچگی کشور باور دارند هرچه زودتر با نشستن کنار هم بر سر این نهاده-ی (موضوع) مهم باهم گفتگو کُنند تا بر سر بُنیانگُزاری یک دولت گُذرا باهم همبسته شوند. فراخوان های یک دولت گذرا که بتواند بخش بزرگی از مردم ایران را نمایندگی کُند، برنامه برای پاسداری از مرزهایِ ایران و سر و سامان دادن به کشور پس از دوران سرنگونی حکومت اسلامی داشته باشد، میتواند نقش بسیار سودمندی در سازماندهی مبارزه-یِ نافرمانی شهریگری (مدنی) و مبارزه های خیابانی بازی کند و شتابی هزار چندان به سرنگونی حکومت اسلامی بدهد. در این پیوند آزادیخواهان باید با نوشتارها و یاداشت هایشان در تارکده، فیس بوک، تویتر نیاز به بُنیانگزاری یک دولت گُذرا را، به هم میهنان درون و برونمرز گوشزد کُنند.
سه شنبه، 17 اسفند، بهرام شید 7032 آریایی میترایی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر