جیمز آبراهام
ایران هخامنشی خاستگاه یکی از "شگفتیهای هفتگانه جهان"
باردیگر یادگاری شکوهمند از روزگار جهانفرمایی ایرانیان , چشم اندیشه بیگانگان ناآگاه از فرازمندی ایرانیان را خیره ساخت.
همه نوشته های تاریخی "شگفتیهای هفتگانه جهان" را چنین برمیشمارند: 1 . فانوس دریایی اسکندریه؛ 2. هرم بزرگ جیزه؛ 3. تندیس غول‌پیکر رودس؛ 4. نیایشگاه آرتمیس؛ 5. تندیس زئوس؛ 6. باغهای درآویخته (معلق) بابل و 7. آرامگاه ماسول
در زمان شاهنشاهی "اردشیر سوم هخامنشی" مردی به نام "ماسول" زندگی می کرد که فرمانروای شهرب (ساتراپ) "کاریه"بود که شهر هلیکارناسوس (بوردروم ترکیه امروزی) را بنیاد نهاد و آنجا را به پایتختی شهرب کاریه برگزید. پس از درگذشت وی در سال 353 پیش از زایش مسیح, همسرش بانو" آرتمیس" به جای او نشست و هنرمندان یونانی را فراخواند تا آرامگاهی برازنده برای "ماسول" بسازند و دستاورد کار آنها نه تنها یادبودی برازنده بود, بلکه برای همیشه نیز درمیان یکی از شگفتیهای هفتگانه جهان جای گرفت.
این سازه شگفت انگیز به دست مهرازان نامدار یونانی "ساتیروس" و "پیتئوس" پیرنگ ریزی شد و چهار سنگتراش چیره دست به نامهای "اسکوپاس", "بریاکسیس", "تیموتئوس" و "لئوچارس" گمارده شدند تا چهار دیوار خاوری, خرازگانی, باختری و نیمروزی این بنا را با هنرمندی خود ,آذین نمایند. و آنان هم نقش برجسته هایی به راستی درخشان بر روی دیوارهای چهارسوی آن پدید آوردند که یکی از نبردهای یونانیان با زنان آمازون (زنانی جنگاور که در کناره های دریای سیاه میزیستند) را پیش چشم بینندگان , نمایان میساخت.
پیش ازینکه کار این چهار تن به پایان برسد, بانو آرتمیس درگذشت ولی آنان همچنان کار خویش را پی گرفتند تا یکبار برای همیشه هنرشان را جاودانه سازند. در یکی ازاین نقش برجسته ها "هرکول" در حالیکه سرگرم نبرد با یکی از زنان آمازون است , به نقش کشیده شده. این آرامگاه برروی زیرسازه ای کلان پیکر (به اندازه های 32 در 26 متر) بنا نهاده شده بود و برروی این پی نیرومند, 36 ستون بلند پایه ریزی شده و بر فراز آنها ,هرمی افراشته به بلندی 32 متر استوار گردیده بود که بخش پایینی آن با 24 پله به چکاد هرم پیوستگی می یافت. درمیان ستونهای بلند آرامگاه, تندیسهای فراوانی جای داشتند و در پای هرم نیز" 24 شیر غران" نشسته بودند. خود بنای یادبود را از آجر ساخته بودند ولی نمای آن با مرمرهای سپید (آورده شده از شهر مرمره) پوشیده شده بود تا هرچه پرشکوهتر به نظر آید. بر بالای درگاه خورازگانی (شرقی) آرامگاه, دو تندیس چشم نواز درمیان ستونهایی بلند , جای گرفته بودند که بازنمودی از "بانو آرتمیس" و "ماسول" به شمار می آمدند. بر فراز این ساختمان نیز ,سازه ای سکومانند جای داشت که تاج آن پیکره ای سنگی از یک "گردونه چهار اسب"بود .
پیرامون این بنا را هم, سپندینه گاه (محوطه مقدس) زیبایی فراگرفته بود.
افسوس که این شگفتی نازندگی آفرین , سرانجام درسال 1522 مسیحی به دست شهسواران (شوالیه های) رودِسی ویران گردید. ولی تخته سنگهایی ازین آرامگاه را امروزه میتوان در "قلعه بوردروم ترکیه" یافت کرد و بازمانده های این آرامگاه که روزگاری پرافرنگ و شکوهمند بود , با اینکه اکنون چهره ای غمناک به خود گرفته اند هنوزهم شگفتی برانگیز میباشد.
امید که با بازخوانی این نوشتار که نمایانگر برگ زرین دیگری از شکوه و بزرگی ایران جاوید و ایرانیان همیشه سرفراز میباشد, به یاد بسپاریم که برای شناخت بیشتر فرهنگ و تاریخ پرگهر این مرز و بوم می توان تا هزاران فرسنگ دورتر از پهنه کنونی ایران نیز رفت و درخشندگی سرشت آریایی را از دیگر بخشهای "کیان ناپیداکران ایرانزمین" نگاهگر بود.
برای آگاهی بیشتر بر روی پیوند فیلمی که همراه نوشتار گذاشته شده, کلیک کنید.
فرزفت و فرجام یافت به کام یزدان ایران زمین
جاودان ایران پاینده مردم بهمنش ایران
چهارشنبه تیرشید 11 اسفندماه سال 2569 ایرانی
جیمز آبراهام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر