خَشایار رُخسانی
پیشگفتار:
از آنجا که حکومتِ اشغالگر اسلامی راهپیمایی آرام و بدون خشونت مردم را پَتِستی (تهدیدی) برای خودش میپندارد، با همه-ی امکان هایش تلاش در پیشگیری از گردهمایی های 25 بهمن خواهد کرد. پس چاره کار چیست؟
از دیدگاه من چاره کار در دگرش دیدگاه ما به این روز سرنوشت ساز و خواست ما از آن است. از دیگاه من پیروزی جنبش در روز 25 بهمن به روشن شدن این فرهود (حقیقت) بستگی دارد که ما ایرانیان بپذیریم که برای چهارده سده است که در جنگ باتازیان هَستیم. ولی با اینهمه بسیاری از ایرانیان نمیخواهند این فرهود (حقیقت) را بپذیرند و با ساده دلی آنرا ندیده میگیرند؛ هنگامیکه حکومت اسلامی جوانان این کشور را به گُرم (جرم) «محارب با الله» دار میزند، از اینروست که این حکومت تازی زاده این جنگ را جدی گرفته است ولی ما آنرا با ساده انگاری ندیده میگیریم. روز 25 بهمن، میتواند یک روز سرنوشت ساز در تاریخ ایران در درازای چهارده سده-ی گذشته بشود اگر در آنروز ما ایرانیان از خواب چهارده سده بیدار شویم و بپذیریم که با یک دُشمن اَنیرانی و بیگانه در جنگیم که کشور ما را برای چهارده سده اشغال کرده است. اگر در روز 25 بهمن مردم ایران برای رهایی کشورشان از دست یک دُشمن اشغالگر و تازی پرست به خیابانها بریزند و نه از بهر واخواهی (اعتراض) به یک دولت خودکامه که رای آنها را دزدیده است، هیچ چیز نخواهد توانست در آنروز جلودار مردم شود و آنها از دادن هیچ بهایی کوتاهی نخواهند کرد. و بیگمان مردم ایران در این روز سرنوشت ساز حکومت نکبت بار اسلامی را پس از سه دهه بیداد سرنگون خواهند کرد و کشورشان را رها خواهند ساخت.
سرآغاز:
آزادیخواهان! راهنمایی های سودمند زیر راز پیروزی مردم در روز سرنوشت ساز 25 بهمن، روز رستاخیز میهنی مردم ایران خواهند بود:
1. مهم نیست که چه کسی فراخوان به راهپیمایی داده است، مهم این است که بخت تازه ای فراهم آمده است تا در روز 25 بهمن، روز رستاخیز میهنی مردم ایران، آنها کار این رژیم اشغالگر، و واپسگرایِ سنگسار و قصاص را یکسره سازند.
2. از جُنبش آزادیخواهی مردم مصر میآموزیم که نباید پس از آمدن در خیابان ها، میدان مبارزه را فروگُزاریم و ترک کُنیم؛ هتا اگر 18 روز یا بیشتر هم به دَرازا بکشد. در راهپیمایی های سال 88 آزادیخواهان پس از یک روز درگیری با سرکوبگران حکومتی و دادن زخمی و کشته های فراوان، شب میآمدند خانه تا روز سپس تر به گردهمایی های خودشان ادامه بدهند؛ بدینسان آب از آبی تکان نمیخورد و حکومت پیوسته بر سرجایش میماند. ولی اگر مردم بتوانند تنها یک شب در خیابان ها پایداری کُنند، هنگامیکه گزارش این گردهمایی و شب زنده داری آزادیخواهان از راه رسانه های گروهی به دیگر مردم برسد، نیروهای تازه نفس به گردهمایی خواهند پیوست و آنها شب زنده داری های در پیش رو را ادامه خواهند داد. در این میان تلفن های همراه کمک فراوانی خواهند کرد تا آزادیخواهان همیشه در پیوستگی (ارتباط) با هم باشند.
3. از آزمون سال گذشته میدانیم که حکومت اسلامی گذرگاه هایِ بُنیادین را که جنبش برای راهپیمایی درنگر گرفته است، میبندد. برای گشودن این دشواری، آزادیخواهان باید گروهایی از پنجاه و سد تن در پیرامون آن جایگاه یا گُذرگاه بسازند و این گروه ها کوشش کُنند که آن راهبندان های حکومتی را بشکنند و خود را به گذرگاه برسانند. ولی اگر ایستادگی نیروهای سرکوبگر بسیار بالا بود، میتوان هسته های نُخستین گردهمایی را در جاهای دیگری از شهر برپا ساخت که زیر پوشش نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی نیستند؛ با پیوستن مردم به این هسته ها، آنها میتوانند بسیار زود گُسترده تر شوند و سپس تر با پیوستن این هسته ها بهم میتوان راهپیمایی را از همانجا آغازید.
4. از دیگر ابزارهای نیروهای سرکوبگر که میتوانند از راهپیمایی آزادیخواهان پیشگیری کُنند، توان پیوستگی (ارتباط) آنها و جابجایی نیروهایشان در شهر است. برای پیشگیری از اینکار آزادیخواهانی که خودرو اتوموبیل دارند باید بتوانند که با ایجاد ترافیک و راهپندان از جابجایی نیروهای سرکوبگر پیشگیری کُنند.
5. آزادیخواهان باید تا آن اندازه که دست و پایشان بسته نشود آب و خوراک و پوشاک گرم در یک کوله پُشتی با خودشان بیاورند و یا بتوانند بکمک فروشگاه ها و یا خانواده هایی که در نزدیکی گردهمایی ها هَستند، آب و خوراک به همرزمان خودشان برسانند و جایگاه های توالت رفتن را روشن کُنند. این آماده سازی ها را باید یک روز پیش از گردهمایی ها انجام داد.
6. دیگر اینکه ما آزادیخواهان باید در روز 25 بهمن خواست اُستواری داشته باشیم و آرَنگ (شعار) روشنی را سر دهیم ؛ برای نمونه: «خامنه ای باید برود». زیرا، اگر در بیرون راندن خامنه ای کامگار (موفق) شویم، دیگر پسمانده های رژیم و پادوهایِ آن نیز درخواهند رفت.
7. نکته دیگر این است که آزادیخواهان باید آراسته به ابزارهایی برای پدافندی از خود داشته باشند. انجام اینکار به کمینه ای (حداقلی) از سازماندهی نیاز دارد. در پیوند با مبارزه بدون خشونت، آزمون (تجربه) سال 88 نشان داد که مردم خشونت خواه نیستند و این رژیم اسلامی است که به کمک نیروهایِ سرکوبگر و چماقدار و مُزدورش خشونت میکند. و هاگ (حق) مردم است که از جانشان پدافندی کنند. پس فریب این گفته ها را نخورید که:« مبارزه خشونت آمیز این است که بگذارید که شما را کتک بزنند!!!» ونکه (بلکه) با توان و بُرَندگی هرچه بیشتر و بالاتر از جان خودتان پدافندی کنید. نگذارید که کسی را دستگیر کنند کسی را کتک بزنند؛ همینکه نیروهای سرکوبگر خواستند کسی را هدف یورش خودشان کُنند، آزادیخواهان باید با بالاترین امکانی که دارند دیوار پدافندی بسازند و نیروهای سرکوبگر را در انجام کارشان ناکام کُنند.
8. از همه مِهَندتر (مهمتر): با هر ابزاری که بتوانیم، باید که خودمان را برای نگهداری از جانمان آراسته سازیم. حکومت اسلامی گردهمایی آرام مردم را نشانه-ی جنگ با خودش میپندارد، از اینرو مُزدورانش را با هدف کُشتن به خیابان ها خواهد فرستاد و نه برای دستگیری یا درگیری زبانی با آزادیخواهان. پس باید که با آمادگی از پیش برای درگیری به میدان جنگ برویم. و نه اینکه در میدان جنگ به دنبال چاره کار بگردیم و راهکار را بازگشت به خانه بپنداریم. یکی از پیش بینی و فراهم آوری های سودمند این است که جوانان بتوانند با دوستانشان هسته های پنج تنه بسازند و باهم به گردهمایی بروند. در چنین نهشتی (وضعیتی) این پنج تن همیشه میتوانند پُشتیبان هم باشند و هوای همدیگر را در یک گروه بُزرگتر داشته باشند. چنانچه مُزدوران رژیم به ما یورش بیاورند، و بخواهند جنگ را ییاغازند، نَگُریزیم و فرار نَکُنیم، ونکه (بلکه) باید که ما با شُمار بیشتری از همرزمانمان به آنها بتازیم تا یا آنها را گُریزان سازیم و یا ناتوان به ادامه مبارزه کُنیم، زیرا تازش بهترین شیوه-ی پدافندی است. از آنجا که یورش نیروهای سرکوبگر به ما نشانه-ی آشکار جنگ آنها با ماست، ما باید همه-ی ساختمان های حکومتی و بُنگاه دروغ پراکنی حکومت اسلامی (صدا و سیما)، پایگاه های بسیج و سپاه را هدف تازش خود کُنیم و آنها را فروبگیریم و برای دستگیری سیدعلی خامنه ای، رهسپار آشیانه-ی اهریمن شویم.
1. مهم نیست که چه کسی فراخوان به راهپیمایی داده است، مهم این است که بخت تازه ای فراهم آمده است تا در روز 25 بهمن، روز رستاخیز میهنی مردم ایران، آنها کار این رژیم اشغالگر، و واپسگرایِ سنگسار و قصاص را یکسره سازند.
2. از جُنبش آزادیخواهی مردم مصر میآموزیم که نباید پس از آمدن در خیابان ها، میدان مبارزه را فروگُزاریم و ترک کُنیم؛ هتا اگر 18 روز یا بیشتر هم به دَرازا بکشد. در راهپیمایی های سال 88 آزادیخواهان پس از یک روز درگیری با سرکوبگران حکومتی و دادن زخمی و کشته های فراوان، شب میآمدند خانه تا روز سپس تر به گردهمایی های خودشان ادامه بدهند؛ بدینسان آب از آبی تکان نمیخورد و حکومت پیوسته بر سرجایش میماند. ولی اگر مردم بتوانند تنها یک شب در خیابان ها پایداری کُنند، هنگامیکه گزارش این گردهمایی و شب زنده داری آزادیخواهان از راه رسانه های گروهی به دیگر مردم برسد، نیروهای تازه نفس به گردهمایی خواهند پیوست و آنها شب زنده داری های در پیش رو را ادامه خواهند داد. در این میان تلفن های همراه کمک فراوانی خواهند کرد تا آزادیخواهان همیشه در پیوستگی (ارتباط) با هم باشند.
3. از آزمون سال گذشته میدانیم که حکومت اسلامی گذرگاه هایِ بُنیادین را که جنبش برای راهپیمایی درنگر گرفته است، میبندد. برای گشودن این دشواری، آزادیخواهان باید گروهایی از پنجاه و سد تن در پیرامون آن جایگاه یا گُذرگاه بسازند و این گروه ها کوشش کُنند که آن راهبندان های حکومتی را بشکنند و خود را به گذرگاه برسانند. ولی اگر ایستادگی نیروهای سرکوبگر بسیار بالا بود، میتوان هسته های نُخستین گردهمایی را در جاهای دیگری از شهر برپا ساخت که زیر پوشش نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی نیستند؛ با پیوستن مردم به این هسته ها، آنها میتوانند بسیار زود گُسترده تر شوند و سپس تر با پیوستن این هسته ها بهم میتوان راهپیمایی را از همانجا آغازید.
4. از دیگر ابزارهای نیروهای سرکوبگر که میتوانند از راهپیمایی آزادیخواهان پیشگیری کُنند، توان پیوستگی (ارتباط) آنها و جابجایی نیروهایشان در شهر است. برای پیشگیری از اینکار آزادیخواهانی که خودرو اتوموبیل دارند باید بتوانند که با ایجاد ترافیک و راهپندان از جابجایی نیروهای سرکوبگر پیشگیری کُنند.
5. آزادیخواهان باید تا آن اندازه که دست و پایشان بسته نشود آب و خوراک و پوشاک گرم در یک کوله پُشتی با خودشان بیاورند و یا بتوانند بکمک فروشگاه ها و یا خانواده هایی که در نزدیکی گردهمایی ها هَستند، آب و خوراک به همرزمان خودشان برسانند و جایگاه های توالت رفتن را روشن کُنند. این آماده سازی ها را باید یک روز پیش از گردهمایی ها انجام داد.
6. دیگر اینکه ما آزادیخواهان باید در روز 25 بهمن خواست اُستواری داشته باشیم و آرَنگ (شعار) روشنی را سر دهیم ؛ برای نمونه: «خامنه ای باید برود». زیرا، اگر در بیرون راندن خامنه ای کامگار (موفق) شویم، دیگر پسمانده های رژیم و پادوهایِ آن نیز درخواهند رفت.
7. نکته دیگر این است که آزادیخواهان باید آراسته به ابزارهایی برای پدافندی از خود داشته باشند. انجام اینکار به کمینه ای (حداقلی) از سازماندهی نیاز دارد. در پیوند با مبارزه بدون خشونت، آزمون (تجربه) سال 88 نشان داد که مردم خشونت خواه نیستند و این رژیم اسلامی است که به کمک نیروهایِ سرکوبگر و چماقدار و مُزدورش خشونت میکند. و هاگ (حق) مردم است که از جانشان پدافندی کنند. پس فریب این گفته ها را نخورید که:« مبارزه خشونت آمیز این است که بگذارید که شما را کتک بزنند!!!» ونکه (بلکه) با توان و بُرَندگی هرچه بیشتر و بالاتر از جان خودتان پدافندی کنید. نگذارید که کسی را دستگیر کنند کسی را کتک بزنند؛ همینکه نیروهای سرکوبگر خواستند کسی را هدف یورش خودشان کُنند، آزادیخواهان باید با بالاترین امکانی که دارند دیوار پدافندی بسازند و نیروهای سرکوبگر را در انجام کارشان ناکام کُنند.
8. از همه مِهَندتر (مهمتر): با هر ابزاری که بتوانیم، باید که خودمان را برای نگهداری از جانمان آراسته سازیم. حکومت اسلامی گردهمایی آرام مردم را نشانه-ی جنگ با خودش میپندارد، از اینرو مُزدورانش را با هدف کُشتن به خیابان ها خواهد فرستاد و نه برای دستگیری یا درگیری زبانی با آزادیخواهان. پس باید که با آمادگی از پیش برای درگیری به میدان جنگ برویم. و نه اینکه در میدان جنگ به دنبال چاره کار بگردیم و راهکار را بازگشت به خانه بپنداریم. یکی از پیش بینی و فراهم آوری های سودمند این است که جوانان بتوانند با دوستانشان هسته های پنج تنه بسازند و باهم به گردهمایی بروند. در چنین نهشتی (وضعیتی) این پنج تن همیشه میتوانند پُشتیبان هم باشند و هوای همدیگر را در یک گروه بُزرگتر داشته باشند. چنانچه مُزدوران رژیم به ما یورش بیاورند، و بخواهند جنگ را ییاغازند، نَگُریزیم و فرار نَکُنیم، ونکه (بلکه) باید که ما با شُمار بیشتری از همرزمانمان به آنها بتازیم تا یا آنها را گُریزان سازیم و یا ناتوان به ادامه مبارزه کُنیم، زیرا تازش بهترین شیوه-ی پدافندی است. از آنجا که یورش نیروهای سرکوبگر به ما نشانه-ی آشکار جنگ آنها با ماست، ما باید همه-ی ساختمان های حکومتی و بُنگاه دروغ پراکنی حکومت اسلامی (صدا و سیما)، پایگاه های بسیج و سپاه را هدف تازش خود کُنیم و آنها را فروبگیریم و برای دستگیری سیدعلی خامنه ای، رهسپار آشیانه-ی اهریمن شویم.
ایدون باد
فرستادنِ پیام به دنباله
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر