خودرهاگران
چیکیده:
چیکیده:
سرنوشت مبارزه را نیروی روانی و آماده بودن سربازان برای جانفشانی و فداکاری نشاخت خواهند کرد (تعیین خواهد کرد) و نه جنگ ابزارهایِ نوین و شمار سربازان. با بالابردن نیروی روانی آزادیخواهان و پیروی از برنامه هایی که برای خودسازماندهی برای روز 22 بهمن فراهم شده اند، میشود کار رژیم را یک سره ساخت.
سرآغاز:
هنگامیکه کوروش بزرگ در پیشاپیش سپاهی که او برای کمک به کشور ماد و نبرد با کشور آشور فراهم آورده بود به سوی مرز میان ایران با ماد در پیشروی بود، کامبیز پدر کوروش بزرگ که او را همراهی میکرد، اینچنین اندرزی را به کوروش داد: «سرنوشت جنگ را شمار سربازان و جنگ ابزارهایِ نشاخت نخواهند کرد (تعیین نخواهند کرد) ونکه (بلکه) نیروی روانی سربازان و آمادگی آنها برای فداکاری و جانبازی است که پیروزی را پایندان خواهند کرد (تضمین خواهند کرد)». اگر آزادیخواهان و سبزجامگان این اندرز گوهربار کامبیز را در یاد خود داشته باشند و از آن پیروی کنند، خواهند توانست روز 22 بهمن را به روز سرنوشت ساز سرنگونی حکومتِ ددمَنش اسلامی و به روز پیروزیِ خجسته-یِ آزادیخواهان و میهن پرستان فرارویانند.
حکومت اسلامی برایِ ماندن و به زیر گندآبِ خودساخته نرفتن، همه-یِ ابزارهایی را که به ذهن زمینگیریش میرسید، بکار بست که واپسین آن کُشتار ناجوانمردانه-ی دوتن از همرزمان ما در جنبش سبزها بود. همکنون نیز رژیم در تلاش است تا با پیش و پس کردنِ زمانِ کشتار 9 تن از همرزمان دیگر ما که به گروگان گرفته است، سایه-یِ ترس را که تنها ابزار مانده در دستِ دژخمیان است، بر سر جنبش نگه بدارد و بدینسان جنگِ روانی براه بیاندازد. کودتاچیان میخواهند با گردآوری همه-ی مُزدورانشان از همه-ی شهرهایِ ایران به کمک پول و ساندیس در میدانِ آزادیِ تهران، روز 22 بهمن را به نمایش توانمندیِ خودشان واگردانند و سراسر جهان را بفریبند. ولی ناآگاه از اینکه آن اندک نیرویی که آنها میتوانند گردآورند، در میان انبوه میلیونی آزادیخواهان که در 22 بهمن به میدان آزادی سرازیر خواهند شد، ناپدید خواهد گشت.
آزادیخواهان باید که از همه-یِ ابزارهایی که در دست دارند برای خَنزَک کردن (خُنثی کردن) تَرفندهایِ کودتاچیان بهره ببرند. مَهَندترین ابزاری که آزادیخواهان در فَرداست دارند،نیروی روانی آنهاست که سرنوشت مبارزه را نشاخت خواهد کرد (تعیین خواهد کرد). شوربختانه در میان آزادیخواهان نیز کسانی هَستند که به شَوَندِ (علت) پذیرفتن و سُتوهش (تسلیم) به فرهنگ شکست، ترانه هایِ نا امیدی سرمیدهند، و میخواهند که جنبش را از آهنگی (قصدی) که در روز 22 بهمن، در پیش دارد بازبدارند، که همانا یک سره کردن کار رژیم است. این کسان نغش وزنه هایِ سنگینی را بازی میکنند که به کاروان جنبش بسته شده اند و پیشروی آن را به سوی هَدف کُند میکنند، زیرا آنها آنچنان به فرهنگ شکست خوی گرفته اند که نمیتوانند به بینند که رژیم در لب پرتگاه مَرگ ایستاده است و تنها با یک تلنگر به پرتگاه نابودی خواهد افتاد.
کودتاچیان خود را باخته اند، زیرا آنها از هیچ نیرویی برخوردار نیستند که بخواهد با ایمان از این ساختار تبهکار و فاسد پدافندی کند، بجز مُشتی از سرانِ پاسدار و بسیجی که بخواهند برای ادامه-ی سُپوزش (تجاوز) به دختران آزاده-یِ ایران، فربه کردن خودشان از راه تنگدست کردن مردم، و سرمایه اندوزی و کیسه دوزی از راه گُسترش تبهکاری، از این ساختار ِفاسد پدافندی کُنند. این هواداران آلوده و فاسدِ رژیم هیچگاه آماده-یِ جانفشانی برای نگهبانی از هَستی رژیم نخواهند بود، با نخُستین ایستادگی آزادیخواهان در برابر سپاه اهریمن آنها میدانِ مبازه را برای آزادیخواهان فروخواهند گذاشت، زیرا سپاهیان اهریمن در سنجش با آزادیخواهان که برایِ رسیدن به هَدَفِ وَرجاوندِ (مقدس) آزادی، مبارزه میکنند، آنها هیچ انگیزه ای برای گذشتن از جانشان ندارند.
ایستادگی مردم لار در برابر حکومت اسلامی و آزادسازی این شهرستان باید که نمونه و نشانه-یِ خوبی از دستیافتن به پیروزی باشد که میتواند با یاری گرفتن از نیرویِ روانی بالا و ایستادگی مردمی شُدنی بشود.
از آنجا که حکومت اسلامی از ترس از سرنگونی، همه-ی ساختارهایِ خبر چینی و سازمانِ اَنیشه ای (جاسوسی) خود را برای پیشگیری از برپایی تورینه هایِ (شبکه هایِ) ایستادگی ِآزادیخواهان، بسیج کرده است، هر آزادیخواه میتواند بدون اینکه در تلاش در راهِ برپایی تورینه هایِ (شبکه هایِ) ایستادگی، خود را بپژمَرگد (بخطر بیاندازد)، بکمک آموزش هایِ درخوری که برایِ خودسازماندهی فراهم شده اند، خودش را برای آن روز سرنوشت ساز آماده سازد [1] و [2]. بکمک این جزوه ها هر آزادیخواه خواهد توانست در روز 22 بهمن با آگاهی رسا (کامل) از خویشکاری (وظیفه-ی) خودش، آن را بدون وابسته بودن به یک تورینه (شبکه)، به خوبی به انجام برساند.
در آستانه-ی 22 بهمن، آزادیخواهانِ برونمرزی باید که با بکارگیری زمانِ مانده تا آن روز سرنوشت ساز، با پرماس (تماس) تلفنی یا از هر راه دیگر، دوستان و خویشاوندان خود را برایِ هُماسش (شرکت) در روز 22 بهمن برانگیزانند.
پاینده ایران
1. http://khodrahagaran.org/Fa/wp-content/uploads/2010/01/Khodsazmandehi-Jozveh-1.pdf
2. http://khodrahagaran.org/Fa/wp-content/uploads/2010/02/RahnamaayeTashkilePaayghaah-1.pdf
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر