نگرانی آیت الله ها از نسیم پارسی گرایی جوانان

پیر کیارتانو

رم،۱۲دی - (آکی فارسی) – روزنامه ایتالیایی «لیبرال» در شهر رم نوشتاری واکاوانه (تحلیلی) درباره-یِ سامه های (شرایط) سیاسی و فرهنگی ایران بازتاب داده است. برگردان این نوشتار که با خامک (قلم) پیر کیارتانو و در گُفتگو با یک ایرانشناس در اروپا با نام سِپَنجی (مستعار) «کورش فرخی» فراهم شده است، در پی میآید:

پیشگفتار:

هر کو دور ماند از اصل خویش

بازجوید روزگار وصل خویش

مژده به هم میهنان که شیر خفته-ی ایران پس از چهارده سده درهال بیدار شدن است، و این راستینگی (واقعیت) ترس بزرگی به دل آخوندهای تازی زاده افکنده است. کیستی (هویت) ایرانی در کشور روز به روز نیرومند تر میشود و بر هویت اسلامی سایه میافکند. میهندوستی بهترین خمیرمایه و شیرازه ای است که میتواند همه-ی ایرانیانِ پاک نهاد و پادگُهر (اصیل) را باهم همبسته کُند و مرز آنها را با دغابازان (خائنین) روشن سازد. در گُذشتهنگاری ایران هیچ رویدادی تلخ تر و غم انگیز تر از تازش عرب های مسلمان به ایران نیست که بی خردترین انگیزه را بهانه-ی تازش به ایران کرده بودند؛ یکتاپرستی. و این درهالی است که یکتاپرستی، شهریگری (تمدن)، و راه و رسم دُرُست زندگی را ما ایرانیان برای نُخسین بار به جهانیان آموختیم. ولی فرهود (حقیقت) این بود که مُشتی دُزد و راهزن بیابانگرد تازی که چشم آز بر گنج های ایران دوخته بودند، «صدور اسلام» را بهانه کردند تا با ناگُزیر کردن مردم ایران به پرستش بُت الله و پذیرش « آداب طهارت و نجاسات اسلامی»، گنج ها و سرمایه های این کشور را به یغما ببرند و مردم آزاده-ی ایران را به بردگی بکشانند که از بالاترین پایه-ی فرهنگی، دانش و آسایش در جهان برخوردار بودند.
هرچند که شاید این گفته-یِ من شگفت انگیز بنگر بیآید، ولی این رستاخیز و بیداری مردم ایران را ما تنها وام دار خُمینی گُجستک (ملعون) هستیم که از «هول حلیم» برپایی حکومت اسلامی ناخواسته سبب بیداری ایرانیان شد تا مرزبندی شان با دین اسلام را برای همیشه روشن کُنند!


سرآغاز:

نسیم پارسی گرایی هخامنشیان بر روی سرزمین کهن ایران زمین درهال وزیدن است و دارد سببِ دگرگونی های ریشه ای در درون این کشور میشود. دگرگونی هایی که هنوز از چشم جهانِ باختر پوشیده مانده اند. یکی از نخستین نشانه های نمایان شُدنِ یک زایَک (نسل) نو در ایران با ایده های میهندوستانه و گیتیگرا (سکولار) را میتوان در واکنش تُند و روشن رهبر گروه حزب الله لبنان، سید حسن نصرالله، تماشا کرد. این رهبر عرب شیعه در سخنرانی خود بتازگی به کیستی (هویت) پارسی ایرانیان تاخته است و گفته است که: «تمدن پارسی در ایران وجود ندارد». و رهبران جمهوری اسلامی «آیت الله روخ الله خمینی و خامنه ای ریشه-یِ عرب داشته و ایرانی تبار نمی باشند»؛ سُخنانی که واکنش تُند زایک (نسل) جوان ایران را در پی داشت که بر روی تارنماهای گوناگون، وبلاگها و با دستَنیدنِ (امضا کردن) درخواستنامه ها، رهبر جزب الله لبنان را بسیار سرزنش کردند و از او خواستند تا از پاتَرم (ملت) ایران پوزش بخواهد.

ترس حزب الله از رویش کیستی (هویت) ایرانی در کشور، چه بسا برای آن است که چنین گرایش اندیشمندی در درازایِ زمان میتواند ایران را به سویِ یک ساختار سیاسی گیتیگرا و میهنی (سکولار و ملی) بکشاند و در پی آن، پشتیبانی جمهوری اسلامی از حزب الله کاسته و یا به رسایی (کاملا) پرچیده شود.

بنابراین بنگرمیآید که در ایران، اسلامی گریِ آیت الله خمینی دیگر درهال فروکش کردن است و در «مرزهایِ تخت جمشید» بدستِ نوادگانِ کوروش بُزرگ به بُن بست رسیده است. رویش چنین اندیشه-یِ میهندوستانه ( ملی گرایی) درمیان جوانان ایرانی هَنایش های (تاثیرات) فراوانی را هم در سیاستِ برونمرزی و هم درونمرزی ایران خواهد داشت. کمااینکه از یک سو حزب الله، به نام یکی از هَمبستگانِ پایه نُخستِ حکومتِ اسلامی در خاور میانه، و از سویی دیگر بُنیادگرایانِ مذهبی و دینکاران (روحانی) در درونِ کشور، با این پدیده بسیار با تُندی رفتار میکنند و تلاش در خَنزَک کردن (خنثی کردن) آن دارند.

در این زمینه با کورش فرخی، یکی از ایران شناسان در اروپا، گفتگویی کرده ایم. دکتر فرخی میگوید: «بخش مُهمی از جوانان ایرانزمین خواستار جدایی دین از سیاست میباشند و پس از گُذشتِ بیش از سی سال خودکامگی سیاسی، که بر ایدئولوژی اسلامی پُشتگرم بوده است، جوانان خواستار «زایشی (تولدی) دیگر» هستند که به ارزش هایِ ایرانی تکیه داشته باشد. شیوه-یِ کشورداری کوروش بزرگ، فلسفه اشو زرتشت و اندیشه-یِ فردوسی از نمونه آخشیج هایِ (عنصرهای) بُنیادین این نمونه از آموزشگاهِ اندیشمندیِ (مکتبِ فکری) جوانان هستند که میتوان با نام «ایرانیزم» از آن نام برد. این گرایش جوانان را میتوان از آغاز سال میلادی ۱۹۹۷ تماشا کرد. درست از آن سالی که زایَک (نسل) نو یا «بچه های انقلاب» به سن هجده سالگی رسیدند و آنها به چالش کشیدن جمهوری اسلامی را آغازیدند. نخستین هَنایش (اثر) آن را در پشتیبانی آنها از دولت اصلاحات محمد خاتمی میتوان دید. خیزآب (موج) دوم این جنبش جوانان را میتوان در جنبش سبز دید. جوانانی که برای پدافندی از هاگ (حق) گُزینش خود به خیابانها ریختند و جمهوری اسلامی را به چالش کشاندند. از نمونه آرنَگ های (شعارهای) این جوانان «خودسالاری (استقلال)، آزادی، جمهوری ایرانی» و «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» بیانگر گرایش میهندوستی، آزادیخواهی و گیتیگرایی (سکولار) این جنبش است؛ این زایَک (نسل) جوان وابستگی ایدئولوژیکی ندارد و تنها خواستار بر پایی حکومتی مردمسالار، میهنی و گیتیگرا (لائیک) میباشد».

در ادامه کوروش فرخی میافزاید: «ایرانی گرایی و اسلامی گرایی همیشه در یک روند ناسازگاری و آشتی ناپذیری رو در روی هم بوده اند و در درازای تاریخ ایرانزمین همگی کسانیکه بر این سرزمین فرمانروایی کرده اند، ناگُزیر بودند که به شیوه ای درباره-یِ این نایکسانی (تضاد) تاریخی، میان ایرانی گرایی و اسلامی گرایی، سویگیری (موضعگیری) کرده و گرایش یا بیزاریشان را به کیستی (هویت) ایرانی بودن روشن میکردند. هتا جمهوری اسلامی هم، با آنکه بر پایه-یِ اندیشه و ایدئولوژی عربی-اسلامی استوار شده است، پس از سی سال حکومت دینی، ناگُزیر شده است که به کیستی (هویت) ایرانی بازگردد و از آن برایِ اندرکشیدن زایَکِ (نسل) جوان بهره ببرد.

نمومه-ی آشکار این نهشت (وضعیت) را میتوان در دگرگونی آهسته آهسته-یِ راهِ سیاسی و فرهنگی دولت دهم محمود احمدی نژاد دید. وی در درازایِ شش ماه گذشته، دارد از آیت الله علی خامنه ای دور میشود و تلاش در مَرزین ساختن (محدود کردن) قدرتِ دینکاران (روحانیت) شیعه در کشور میکند؛ از سویی دیگر او با دادنِ نیرویِ سیاسی فراوان به مُهره-یِ گیتیگرای (لائیک) دولت خود، اسفندیار رحیم مشایی، که در سخنرانی هایش از کیستی (هویت) ایرانی پدافندی میکند و از کوروش بزرگ به نیکی یاد میکند، دارد فرمانِ قدرت را از هَوادارانِ «اسلام گرایی» دور میکند و به پشتیبانان «ایران گرایی» نزدیک میکند. هر چند او این کار را با شایمندی (احتمال) فراوان برای پابرجا کردنِ قدرت سیاسی خود انجام میدهد و با «ایران گرایی» بگونه-ی ابزاری برخورد میکند، ولی همین اندازه که فرنشین دولتِ اسلامی باید برای اندرکشیدن (جذب) زایَک (نسل) جوانی، که در زیر سایه و بمباران رسانه ای و آموزش شاگردان آیت الله خمینی، رشد کرده و پرورش یافته اند، دم از کوروش بزرگ و هخامنشیان بزند، خود یک نکته بسار مَهَند (مهم) است که وَهاک (اهمیت) سیاسی کیستی (هویت) ایرانی را در نشاختِ (تعیین) راه سیاسی کشور آشکار میکند.

و این خود نشانه-یِ شکست پروژه اسلامی آیت الله خمینی است. کمااینکه، چند ماه پیش، رهبر حزب الله لبنان، با آوایی وابوس آمیز (قهر آمیز)، بر کیستی (هویت) ایرانی تاخت و آن را «مُرده» نامید. فرنود (دلیل) این هُجوم گُفتاری سید حسن نصرالله ترس او ست، و شاید بشود گفت پیشبینی او، از دگرگونی انجام شده در همبوگاهِ شهریگری (جامعه مدنی) ایران و در بخشی از دولتمردان ایران است؛ چنین دگرگونی، ایران را از پشتیبانی سیاسی و ترازداریک (اقتصادی) حزب الله دور خواهد کرد و ایران را در آینده ای نه چندان دور، به سویِ همکاری با دولت هایِ میهنی (ملی) و گیتیگرای (لائیک) خاور میانه همانند اردن و دولتِ بَرگُزیده-یِ لبنان، با رهبری سعید حریری، خواهد کشاند. بنابراین حزب الله از رستاخیز دوباره-یِ ایرانیزم و ایران گرایی میترسد و بر آن میتازد».

بنگرمیرسد که در درون ایران، چه در تراز (سطح) همبودگاه (جامعه)، چه در تراز حکومت، دگرگونی هایِ ژرفی درهال رُخ دادن هستند که هنوز از دیدِ کشورهای باختر بدور مانده اند. آیا ایران براستی درهال دگرگون شدن است؟ آیا ایرانیان، که در تاریخ کهن خود نمونه-یِ برجسته ای همچون کوروش بزرگ را دارند که نمادِ برابری و پایندانی (تضمین) آزادی بیان و دین در فرمانروایی خود بود، میتوانند دوباره به شکوفایی خود در جهانِ نوین امروزی برسند؟ آیا باغ های پردیس ایرانِ باستان میتوانند دوباره برویند و ایران را آباد کنند؟

هر چه است این نهاده (موضوع) کمابیش آشکار است. در ایران سُخن دینکاران (روحانیون) اسلامگرا دیگر از هیچ ارزش و آبرویی برخوردار نیست. اگر آیت الله های اسلامی در ماه شیخی را ببینند و آنرا به مردم نشان دهند، ایرانیان اینبار خواهند گفت: «هم اکنون که شب نیست که ماهی در آسمان باشد.»

فرستادنِ پیام به دنباله