خشایار رُخسانی
دوستان سبزی که خواهان گردهمایی 25 بهمن هَستند باید روشن کُنند که جنبش مردم ایران از آمدن به خیابان ها تنها برای چند تسو (ساعت) در این روز چه سودی خواهد بُرد، بجز اینکه جوانانِ آزادیخواه بیشتر شناسایی، دستگیر و روانه-ی کهریزک شوند یا دوباره کُرپانی (قربانی) گلوله های مرگبار دژخیمان حکومت اسلامی گردند؟ اگر هدف جنبش در روز 25 بهمن ماندن در خیابان ها برای سرنگونی حکومت اسلامی نباشد، آیا بهتر نیست که به جای آزمون های ناکام و شکست خورده دست به یک نوآوری تازه زد و همگی جُنبش را به ایستکاری های سراسری در روز 25 بهمن فراخواند؟
با آنکه سازماندهی ایستکاری های سراسری کمترین هزینه-ی جانی و داراکی (مالی) را روی دست آزادیخواهان خواهد گذاشت، ولی پیامدهای آن برای حکومت اشغالگر اسلامی سهمگین و مرگبار خواهد بود. اگر سازماندهی ایستکاری های سراسری در روز 25 بهمن کامگارانه انجام گیرد، این پیروزی به آزادیخواهان خودباوری خواهد داد و نیروی روانی آنها را برای ادامه-ی نبرد بالا خواهد بُرد و میتوان این شیوه از مبارزه-ی شهریگری (مدنی) را تا سرنگونی حکومت اسلامی بکار بست و پیش بُرد. پس بگُذارید که بجای راهپیمایی در 25 بهمن،
شاید برخی بانگارند که حکومت اسلامی با تکیه به درآمدهای نفتی میتواند دستمزد نیروهای سرکوبگرش را پرداخت کُند و هیچ نیازی به کارهای تولیدی مردم و مالیات آنها ندارد، از اینرو ایستکاری ها و نافرمانی مدنی هیچ آسیبی به حکومت نخواهند زدَ، ولی راستی این است که کمترین دستاورد چنین مبارزه ای نشان دادنِ همبستگی سراسری آزادیخواهان و بالا بردن نیروی روانی آنها خواهد بود. و از آنجا که در هر جنگی این برتری نیروی روانی است که سرنوشت جنگ را روشن میکُند، و نه ساز و برگ های رزمی و دلارهای نفتی، برای آن میلیون ها شهروندِ واخوانده و ناخُرسند (معترض و ناراضی) که امروز تنها از ترس جان، به خیابان ها نمیآیند، نافرمانی مدنی میتواند یک نبرد کم هزینه ولی با بالاترین راندمان برای آنها باشد، زیرا از یک سوی بر نیروی روانی و خودباوری آزادیخواهان خواهد افزود که «ما هنوزباهم هستیم و هرگاه که اراده کُنیم، میتوانیم برای سرنگونی این حکومت اشغالگر گردهم آییم» و از سویی دیگر این شیوه-ی مبارزه میتواند به حکومت اسلامی آسیب روانی آسیمی (عظیمی) بزند و سبب ریزش بیشتر جیره خواران و مُزدوران حکومتی و شتاب فزاینده تربه فروپاشی آن گردد.
دوستان سبزی که خواهان گردهمایی 25 بهمن هَستند باید روشن کُنند که جنبش مردم ایران از آمدن به خیابان ها تنها برای چند تسو (ساعت) در این روز چه سودی خواهد بُرد، بجز اینکه جوانانِ آزادیخواه بیشتر شناسایی، دستگیر و روانه-ی کهریزک شوند یا دوباره کُرپانی (قربانی) گلوله های مرگبار دژخیمان حکومت اسلامی گردند؟ اگر هدف جنبش در روز 25 بهمن ماندن در خیابان ها برای سرنگونی حکومت اسلامی نباشد، آیا بهتر نیست که به جای آزمون های ناکام و شکست خورده دست به یک نوآوری تازه زد و همگی جُنبش را به ایستکاری های سراسری در روز 25 بهمن فراخواند؟
با آنکه سازماندهی ایستکاری های سراسری کمترین هزینه-ی جانی و داراکی (مالی) را روی دست آزادیخواهان خواهد گذاشت، ولی پیامدهای آن برای حکومت اشغالگر اسلامی سهمگین و مرگبار خواهد بود. اگر سازماندهی ایستکاری های سراسری در روز 25 بهمن کامگارانه انجام گیرد، این پیروزی به آزادیخواهان خودباوری خواهد داد و نیروی روانی آنها را برای ادامه-ی نبرد بالا خواهد بُرد و میتوان این شیوه از مبارزه-ی شهریگری (مدنی) را تا سرنگونی حکومت اسلامی بکار بست و پیش بُرد. پس بگُذارید که بجای راهپیمایی در 25 بهمن،
شاید برخی بانگارند که حکومت اسلامی با تکیه به درآمدهای نفتی میتواند دستمزد نیروهای سرکوبگرش را پرداخت کُند و هیچ نیازی به کارهای تولیدی مردم و مالیات آنها ندارد، از اینرو ایستکاری ها و نافرمانی مدنی هیچ آسیبی به حکومت نخواهند زدَ، ولی راستی این است که کمترین دستاورد چنین مبارزه ای نشان دادنِ همبستگی سراسری آزادیخواهان و بالا بردن نیروی روانی آنها خواهد بود. و از آنجا که در هر جنگی این برتری نیروی روانی است که سرنوشت جنگ را روشن میکُند، و نه ساز و برگ های رزمی و دلارهای نفتی، برای آن میلیون ها شهروندِ واخوانده و ناخُرسند (معترض و ناراضی) که امروز تنها از ترس جان، به خیابان ها نمیآیند، نافرمانی مدنی میتواند یک نبرد کم هزینه ولی با بالاترین راندمان برای آنها باشد، زیرا از یک سوی بر نیروی روانی و خودباوری آزادیخواهان خواهد افزود که «ما هنوزباهم هستیم و هرگاه که اراده کُنیم، میتوانیم برای سرنگونی این حکومت اشغالگر گردهم آییم» و از سویی دیگر این شیوه-ی مبارزه میتواند به حکومت اسلامی آسیب روانی آسیمی (عظیمی) بزند و سبب ریزش بیشتر جیره خواران و مُزدوران حکومتی و شتاب فزاینده تربه فروپاشی آن گردد.
از همه-ی هم میهنان آزاده که با این پیشنهاد هم رای هَستند، خواهش میکُنم برای فراهم آوری یک سازماندهی فوری، در اندازه-ی توانشان این پیام را در میان خویشاوندان، دوستان، فیسبوک، تویتر و تارکده بپَراکَنند.
Ba dorood bar to ey delavar marde parsi, man har-zamaan ke agahaaz be khoondan neveshtehaye shooma dooste arjamand mikonam, hich nemitoonam neveshtehaye shoma ra donbale nakonam, sepasgozaram va be omide roozi sabz dar IRANe be-dooor az ISLAM va hamvareh hamraah ba khorami va sabzi...
پاسخحذفFarzad
درود فرزاد جان و سپاس از مهر شما،
پاسخحذفپس از 1400 سال چیرگی تاریکی شب و کابوس خودکامگی بر آسمان ایران، نشانه های سپیده های بامداد پیروزی نمایان گشته اند. به یاری اهورا مزدا بزودی آزادی ایران از دست تازیان اشغالگر را در ایران جشن خواهیم گرفت و اسلام و تازی زادگان را به زادگاهشان، حجاز بازخواهیم گرداند.
ایدون باد