۱۳۹۱ فروردین ۲۹, سه‌شنبه

کم هزینه ترین راهکار



خشایار رُخسانی

کم هزینه ترین راهکار برای سرنگونی حکومت اشغالگر اسلامی:

1)  نُخست، همراه کردن همگی تیره های ایرانی در جنبش آزادیخواهی سراسری مردم ایران است که میتواند از راه نوید دادن به آنها برای خودگردانی اُستان هایشان انجام گیرد.

2) و دوم از راه سازماندهی ایستکاری های (اعتصاب های) سراسری است.

یکم:  اداره-ی ایران برپایه-ی ساختار سیاسی اَکُیانی (نامتمرکز) که «شبکه سکولارهای سبز ایران» آنرا پُیشنهاد داده است [1]، میتواند همه-ی تیره های ایرانی را در قدرت سیاسی و اداره-ی اُستان هایشان همانند پیش برد برنامه های فرهنگی و پروژه های سازندگی در اُستان ها سهیم کُند. نویدِ گُنجاندن چنین برنامه ای در منشور سازمان های سیاسی ایران، دلگرمی فراوانی به تیره های ایرانی خواهد تا آنها از ادامه-ی باد پروایی (بی تفاوتی) در برابر سرنوشتِ جُنبش آزادیخواهی مردم ایران پرهیز کُنند و با پیوستن به این جنبش، در راستای دستیافتن به یک دگرگونی سیاسی آرام و بدون خشونت از آن پُشتیبانی کُنند.

دوم: با آنکه حکومت اسلامی دستمزد نیروهای سرکوبگرش را با دلارهای نفتی پرداخت میکُند، ولی سازماندهی جُنبش شهریگری (مدنی) همانند ایستکاری های (اعتصاب های) سراسری، میتواند آسیب بزرگِ روانی و ترازداریک (اقتصادی) به شریان های هَستی حکومت اشغالگر اسلامی بزند و در پهنایِ چند ماه از راه از هم فروپاشاندن دستگاه های اداری حکومتی و وزارتخانه ها، آنرا به مرز سرنگونی بکشاند. ولی این حکومت اشغالگر در راستای رو در رویی با برنامه-ی ایستکارهای (اعتصاب های) سراسری، از دادن دستمزدهای کارگران و کارمندان به گونه-ی هدفمند خودداری میکُند تا با تنگدست و ناتوان نگهداشتن کارگران و کارمندان از پسنداز مالی آنها پیشگیری و بدینسان برنامه-ی ایستکاری های (اعتصاب های) سراسری را ناکام سازد.
 در اینجا، برای رو در رویی با این ترفندِ حکومت اسلامی، کشورهای باختر میتوانند نقش بسیار بزرگ و هومَنی (انسانی) در کُمک به سازماندهی و رساندن پُشتیبانی داراکی (مالی) به جنبش بازی کُنند، اگر براستی این کشورها خواهان سرنگونی بی دردسر حکومت اسلامی هَستند. در این پیوند اگر کشور اسرائیل براستی خواهان سرنگونی حکومت اشغالگر اسلامی در ایران با کمترین هزینه است، میتواند بجای بُمباران ایران و آسیب زدن به مردم ایران، هزینه ایستکاری های (اعتصاب های) سراسری کارگران و کارمندان ایران را برای چند ماه بپذیرد و کار سرنگونی این حکومت اشغالگر و اَنیرانی را به خود ایرانیان آزادیخواه واگُذار کُند.
 پیداکردنِ ساز و کارهایِ (مکانیزم های) شایسته که راهکار بالا را انجام پذیر سازند، همانند گفتگو با نمایندگان خردگرای تیره های ایرانی برای همراه کردنِ آنها با جُنبش و راه هایِ رساندن کُمک های پولی به کارگران و کارمندانی که دست از کار خواهند کشید، باید مُهمترین خویشکاری (وظیفه) و فَراتُمی (اٌولویت) هر ایرانی میهندوست و آزادیخواه باشد.

سه شنبه، 29 فروردین 3750 دین بهی


یاداشت

[1]

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر