خشایار رخسانی
هر پاتَرمی (ملتی) به بُزرگان تاریخ خود میبالد که شوه (سبب) دگرگونی های نیکی برای آسایش مردم خود شده باشند. ولی ما ایرانیان برای نازیدن به بُزرگانِ گذشتهنگاری کشور خودمان بهترین انگیزه ها را داریم. زیرا بُزرگان ما در اندیشه-یِ فراهم آوردن آسایش و خوشبختی برایِ همه-ی مردم جهان بودند. در این میان نام کوروش که با برنهادن ( تصویب) منشور هوده-ی آدمی (حقوق بشر) شهرآیینی (تمدن) آدمی را وارد گامه-ی (مرحله) تازه ای کرد، همچون ستاره ای در آسمان نامآوران ایران و جهان میدرخشد. بُزرگداشت روز کوروش بُزرگ در هفتم آبان برای سپاسگذاری از او که کشور ایران را پایه گذاری کرد، بهترین انگیزه برای نشان دادنِ تُوختاری (وفاداری) جاودانگی ِفرزندان کوروش در سده-ی بیست و یکم به آرمان هایِ کسی است که ساختن جهانی پر از داد، آزادی و آسایش هدف او بود و خوشبختی را در خوشبختی دیگران جستجو میکرد.
هفتم آبان روز کوروش بُزرگ را پیشاپیش به همه-ی آزادگان ایرانی و سبزجامگان شادبشاش میگویم. از آنجا که جنبش سبزجامگان باید از هر شایشی (امکانی) برای پویا ماندن و به نمایش گذاشتن توان خود بهره ببرد، روز هفتم آبان انگیزه-یِ بسیار خوبی را برای سبزجامگان و فرزندان کوروش بدست میدهد تا آنها با گردهمایی هایِ میلیونی بدور آرامگاه کوروش بزرگ برای نشان دادن توختاری (وفاداری) دورباه-ی خودشان به آرمان هایِ ولاگوهر و ورجاوند او، همزمان خشم خودشان را از فرمانروایی تازی پرستان و دولتِ کودتا بر این کشور به نمایش گُذارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر