خشایار رخسانی
چیکده:
در راه آزاد سازی این کشور اهورایی از دست سپاه اهریمن، و برای بازگرداندن شناسه-ی پُرشکوه ایرانی بودن مان و سربلندی و آزَرمِش به مردم ایران، جان ما سبزجامگان و سربازان جنبش سبزها کمترین ارمغانی است که میتوانیم به مردم آزاده-ی ایران پیشکش کنیم. یا مرگ یا آزادی
سرآغاز:
سبزجامگان و آزادیخواهان! امروز حکومت اسلامی با کشتن ناجوانمردانه-یِ دو تن از همرزمان ما با نام هایِ شادروان محمد رضا علیزمانی و آرش رحمانی پور پس از شکنجه هایِ ددمنشانه و دیرباز (طولانی)، بگونه-یِ آشکار به جنبش سبزهایِ ایران اعلان جنگ داد. اگر چه مردم ایران برایِ چهارده سده در جنگ با اینچنین حکومت هایِ انیرانی و بیگانه پرست هَستند ولی کشتار این دو تن، جنبش سبزها را وارد گامه-ی تازه ای از مبازه کرد که به آن جنگ درون شهری میگویند. کودتاچیان با ترس از اینکه گزارش دار زدن زندانیان در روزهای پیش از انجام کیفر مرگ، بتواند یک کارزار جهانی را برای ایستادگی در برابر آن برانگیزاند، آنها در خاموشی و درپناه تاریکی شب و بدور از چشم بینای جهان همچون خفاشان شب پرست به این جنوری (جنایت) تن دادند. همکنون کودتاچیان با دست زدن به اینچنین جَنوری ای (جنایتی) سبزجامگان را در برابر یک کار انجام شده گذاشته اند. تنها واکنش درخور و شایسته-ی ما به این رفتار ددمنشانه-ی حکومتِ اسلامی که زبانی بجز زبان زور نمیداند، میتواند نغش کلیدی در رویدادهایِ روزهایِ آینده داشته باشد که آیا کودتاچیان به کشتار زندانیان ادامه خواهند داد و یا از ادمه-یِ اینکار ددمنشانه خودداری خواهند کرد؟ بیگمان همکنون میلیون ها تن از هوادارن جنبش سبزها با شنیدن این گزارش ناگوار، آنچنان آشفته شده اند که نمی توانند به سادگی درستی این گزارش را باور کنند. دوستان گرامی، درستی و راستین بودن این گزارش را ما زمانی میتوانیم دریابیم، که بتوانیم بپذیریم که ما در جنگ با یک دُشمن انیرانی و بیگانه پرست، رو در روی هَستیم، دُشمنی که کشور ما را برای سه دهه است به چَنگِ خود در آورده است، مردم ایران را برده هایِ جنگی و سرمایه هایِ این کشور را پَروه هایِ (غنیمت هایِ) جَنگی خود میانگارد.
ایرانیان میهن پرست، کرامندی (اهمیت) و وَرجاوندی (تقدس) این مبارزه زمانی آشکار میشود که ما بپذیریم که این جنگی که همکنون در پیش است، ادمه-یِ آن جنگِ رهایی بخشی است که بابک خرمدین با ایستادگی دلاورانه اش در برابر خلیفه عباسی المعتصم بالله آغازید و با کُرپانی کردن (قربانی کردن) خودش آیین ایستادگی ِجوانمردانه در برابر دُشمنان ایران را به ما آموخت. از امروز همه-یِ نیروهایِ سرکوبگری که در پیشکاریِ (خدمت) کودتاچیان مُزدوری میکنند، از پاسداران اهریمن گرفته تا مُزدوران بسیجی و لباس شخصی ها باید که بدانند که هر بامداد که از خانه بیرون میآیند مُرده پوش (کفن) خود را فراموش نکنند، که وجود و هَستی ِخواری بار (نکبت بار) آنها در خیابان ها از چشم بینایِ جَنگجویان، سربازان و شکارچیان سبز پنهان نخواهد ماند. در راه آزاد سازی این کشور اهورایی از دست سپاه اهریمن و برایِ بازگرداندن شناسه-یِ پُرشکوه ایرانی بودنمان، سربلندی و آزَرمش (احترام) به مردم ایران، جان ما سربازان جنبش سبزها کمترین ارمغانی است که میتوانیم آن را پیشکش این کشور کنیم.
یا مرگ یا آزادی
پاینده ایران
چیکده:
در راه آزاد سازی این کشور اهورایی از دست سپاه اهریمن، و برای بازگرداندن شناسه-ی پُرشکوه ایرانی بودن مان و سربلندی و آزَرمِش به مردم ایران، جان ما سبزجامگان و سربازان جنبش سبزها کمترین ارمغانی است که میتوانیم به مردم آزاده-ی ایران پیشکش کنیم. یا مرگ یا آزادی
سرآغاز:
سبزجامگان و آزادیخواهان! امروز حکومت اسلامی با کشتن ناجوانمردانه-یِ دو تن از همرزمان ما با نام هایِ شادروان محمد رضا علیزمانی و آرش رحمانی پور پس از شکنجه هایِ ددمنشانه و دیرباز (طولانی)، بگونه-یِ آشکار به جنبش سبزهایِ ایران اعلان جنگ داد. اگر چه مردم ایران برایِ چهارده سده در جنگ با اینچنین حکومت هایِ انیرانی و بیگانه پرست هَستند ولی کشتار این دو تن، جنبش سبزها را وارد گامه-ی تازه ای از مبازه کرد که به آن جنگ درون شهری میگویند. کودتاچیان با ترس از اینکه گزارش دار زدن زندانیان در روزهای پیش از انجام کیفر مرگ، بتواند یک کارزار جهانی را برای ایستادگی در برابر آن برانگیزاند، آنها در خاموشی و درپناه تاریکی شب و بدور از چشم بینای جهان همچون خفاشان شب پرست به این جنوری (جنایت) تن دادند. همکنون کودتاچیان با دست زدن به اینچنین جَنوری ای (جنایتی) سبزجامگان را در برابر یک کار انجام شده گذاشته اند. تنها واکنش درخور و شایسته-ی ما به این رفتار ددمنشانه-ی حکومتِ اسلامی که زبانی بجز زبان زور نمیداند، میتواند نغش کلیدی در رویدادهایِ روزهایِ آینده داشته باشد که آیا کودتاچیان به کشتار زندانیان ادامه خواهند داد و یا از ادمه-یِ اینکار ددمنشانه خودداری خواهند کرد؟ بیگمان همکنون میلیون ها تن از هوادارن جنبش سبزها با شنیدن این گزارش ناگوار، آنچنان آشفته شده اند که نمی توانند به سادگی درستی این گزارش را باور کنند. دوستان گرامی، درستی و راستین بودن این گزارش را ما زمانی میتوانیم دریابیم، که بتوانیم بپذیریم که ما در جنگ با یک دُشمن انیرانی و بیگانه پرست، رو در روی هَستیم، دُشمنی که کشور ما را برای سه دهه است به چَنگِ خود در آورده است، مردم ایران را برده هایِ جنگی و سرمایه هایِ این کشور را پَروه هایِ (غنیمت هایِ) جَنگی خود میانگارد.
ایرانیان میهن پرست، کرامندی (اهمیت) و وَرجاوندی (تقدس) این مبارزه زمانی آشکار میشود که ما بپذیریم که این جنگی که همکنون در پیش است، ادمه-یِ آن جنگِ رهایی بخشی است که بابک خرمدین با ایستادگی دلاورانه اش در برابر خلیفه عباسی المعتصم بالله آغازید و با کُرپانی کردن (قربانی کردن) خودش آیین ایستادگی ِجوانمردانه در برابر دُشمنان ایران را به ما آموخت. از امروز همه-یِ نیروهایِ سرکوبگری که در پیشکاریِ (خدمت) کودتاچیان مُزدوری میکنند، از پاسداران اهریمن گرفته تا مُزدوران بسیجی و لباس شخصی ها باید که بدانند که هر بامداد که از خانه بیرون میآیند مُرده پوش (کفن) خود را فراموش نکنند، که وجود و هَستی ِخواری بار (نکبت بار) آنها در خیابان ها از چشم بینایِ جَنگجویان، سربازان و شکارچیان سبز پنهان نخواهد ماند. در راه آزاد سازی این کشور اهورایی از دست سپاه اهریمن و برایِ بازگرداندن شناسه-یِ پُرشکوه ایرانی بودنمان، سربلندی و آزَرمش (احترام) به مردم ایران، جان ما سربازان جنبش سبزها کمترین ارمغانی است که میتوانیم آن را پیشکش این کشور کنیم.
یا مرگ یا آزادی
پاینده ایران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر