خشایار رخسانی
چکیده:
پیروزی جُنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران به گُستردگی و فراگیر شدن آن در میان همه-ی پَشک های همبودگاهی (طبقات اجتمایی) و تیره هایِ ایرانی بستگی دارد. برای فراهم آوردن زمینه های هنبازی (مشارکت) همه-ی تیره هایِ ایرانی در جُنبش، باید که در آنها این سُهِش (احساس) را زنده کرد، که ایران ازآن همه-ی ایرانیان است. و سامه-ی (شرط) این کار هم این است که تیره های ایرانی بتوانند خودشان را در یک ایران مردمسالار به شیوه-یِ اِرمانیک اُستانی (فدراتیو استانی) اداره کُنند.
سرآغاز:
زادروز شما را با اندکی درنگ به شما شادباش میگویم و آرزوی تندرستی و بهروزی برای شما دارم.
با این نامه میخواستم پیشنهادی به شما بکنم که شاید بتواند راهگشایِ گرفتاریِ مردم ِایران برایِ پایان دادن به کابوسی باشد که سایه-ی بدشگونش در سه دهه گذشته، تنها پیام آور ترس و مرگ در این کشور بوده است.
نُُخست میخواهم از پُشتیبانی خَردمندانه-یِ شما از جنبش سبزجامگان ایران سپاسگذاری کُنم زیرا همبستگی شما از جُنبش بگونه ای هُشکارانه انجام گرفت تا شکافی در میان هواداران آن نیاندازد. و سپس ویژگی آزادمنشی و مردمسالار بودن شما را ستایش کُنم که میتواند در این هنگامه-ی سُهَنده (حساس) از گُذشتهنگاری کشور ما، نغش برجسته و سازنده ای در چرخش ِسرنوشتِ کشور به سوی برپایی یک ساختار مردمسالار، بازی کند.
پایندگی و پیروزی جُنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران بستگی به گُستردگی دامنه و روشن نگه داشتن افروزه-ی آن، دارد. برای هرچه فراگیرتر و گُسترده تر کردن جنبش ِسبزجامگان، نیاز هست که سوایِ شهروندان تهران و شهروندان شهرهای بُزرگ کشور، همه-ی تیره هایِ ایرانی از عرب ها گرفته تا ترکان، کُردها، بلوچ ها و پارسی زبانان در این جُنبش، کوشا به هُماسند (شرکت کنند). و بیگمان سامه-ی (شرط) هَنبازی (مشارکت) همه-ی تیره هایِ ایرانی در این جنبش نیز این خواهد بود که آنها پاسُخ به خواسته هایِ مردمسالارانه و هاگ های (حق های) شهروندی خود را در هدف جُنبش بازیابند. از اینرو، همکنون زمان آن فراسیده است که این سُهِش (احساس) در همه-ی تیره هایِ ایرانی زنده شود، که کشور ایران ازآن همه-ی ایرانیان است؛ با پذیرش یک ساختار اِرمانیک اُستانی (فدراتیو استانی) برای اداره-ی کشور ایران در آینده، این شایش (امکان) برای همه-ی تیره های ایرانی فراهم خواهد شد، تا آنها در آینده، دولت ها و مَهِستان های (مجلس های) بومی خودشان را داشته باشند و بتوانند به شکوفایی زبان ها و فرهنگ های بومی و ترازداری (اقتصاد) خود در یک ایران مردمسالار به پردازند، و این درهالی خواهد بود که زبان پارسی زبان بُنیادین و رَستادی (رسمی) کشور برای پیوند دادن همه-ی تیره هایِ ایرانی به یکدیگر پابرجا خواهد ماند و همچنین در کنار آن برای آشنا شدن همه-ی تیره های ایرانی با فرهنگ یکدیگر، فراگیری دیگر زبان ها و آیین هایِ بومی در سراسر دبستان ها، دبیرستان ها و کانون های آموزشی کشور، خویشکاری (وظیفه-ی) هر شهروند ایرانی خواهد بود. در اینچنین ساختاری همه-ی تیره های ایرانی گرفتاری های اندرونی خود را خودشان بدون وابستگی به دولت میانک (مرکزی)، کارپردازی خواهند کرد، که برپایه-ی پیمان نامه های جهانی درهماهنگی با گرامیداشتِ هاگ هایِ آدمی (حقوق بشر) انجام خواهند گرفت. و این درهالی ست که برنامه ریزی هایِ کلان کشور همچون کارهایی که به امور جهانداریک (سیاست خارجی) و رهبری و سازماندهی ارتش ِمیهنی پیوسته هستند، از کارها و خویشکاری های نهادین دولت و مَهِستان میانک با درنگریستن به ناوابستگی این نهادها به یکدیگر خواهند بود. با آنکه در فردای پیروزی، سرنوشتِ ساختار کشورداری برای آینده-ی ایران، سرانجام از راه یک همه پرسی نشاخت خواهد شد (تعیین خواهد شد)، که آیا کشور برپایه-یِ یک سامان جمهوری مردمسالار یا پادشاهی پارلمانی سررشته داری شود، ولی برای خشنودی همه-ی تیره های ایرانی و هَنبازی (مشارکت) گُسترده-ی آنها در جُنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران، راهکار ِاداره-ی کشور از راه یک ساختار اِرمانیک اُستانی (فدراتیو اُستانی) باید که همین امروز برنهاده شود و پابرجا بماند.
به پاس جایگاهِ مَهَندی (مُهمی) که شما در گُذشتهنگای ایران از آن برخوردارید و آوازه-ی خوشی که در میان مردم ایران دارید، تنها کسی هستید که میتواند، با پایندانی دادن در پیگیری این برنامه، همه-ی تیره های ایرانی را در جنبش سبز با هم همبسته کند.
با ارجمندی
زنده و تندرست باشید
خشایار رخسانی
دوشنبه، 2009/11/16
چکیده:
پیروزی جُنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران به گُستردگی و فراگیر شدن آن در میان همه-ی پَشک های همبودگاهی (طبقات اجتمایی) و تیره هایِ ایرانی بستگی دارد. برای فراهم آوردن زمینه های هنبازی (مشارکت) همه-ی تیره هایِ ایرانی در جُنبش، باید که در آنها این سُهِش (احساس) را زنده کرد، که ایران ازآن همه-ی ایرانیان است. و سامه-ی (شرط) این کار هم این است که تیره های ایرانی بتوانند خودشان را در یک ایران مردمسالار به شیوه-یِ اِرمانیک اُستانی (فدراتیو استانی) اداره کُنند.
سرآغاز:
زادروز شما را با اندکی درنگ به شما شادباش میگویم و آرزوی تندرستی و بهروزی برای شما دارم.
با این نامه میخواستم پیشنهادی به شما بکنم که شاید بتواند راهگشایِ گرفتاریِ مردم ِایران برایِ پایان دادن به کابوسی باشد که سایه-ی بدشگونش در سه دهه گذشته، تنها پیام آور ترس و مرگ در این کشور بوده است.
نُُخست میخواهم از پُشتیبانی خَردمندانه-یِ شما از جنبش سبزجامگان ایران سپاسگذاری کُنم زیرا همبستگی شما از جُنبش بگونه ای هُشکارانه انجام گرفت تا شکافی در میان هواداران آن نیاندازد. و سپس ویژگی آزادمنشی و مردمسالار بودن شما را ستایش کُنم که میتواند در این هنگامه-ی سُهَنده (حساس) از گُذشتهنگاری کشور ما، نغش برجسته و سازنده ای در چرخش ِسرنوشتِ کشور به سوی برپایی یک ساختار مردمسالار، بازی کند.
پایندگی و پیروزی جُنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران بستگی به گُستردگی دامنه و روشن نگه داشتن افروزه-ی آن، دارد. برای هرچه فراگیرتر و گُسترده تر کردن جنبش ِسبزجامگان، نیاز هست که سوایِ شهروندان تهران و شهروندان شهرهای بُزرگ کشور، همه-ی تیره هایِ ایرانی از عرب ها گرفته تا ترکان، کُردها، بلوچ ها و پارسی زبانان در این جُنبش، کوشا به هُماسند (شرکت کنند). و بیگمان سامه-ی (شرط) هَنبازی (مشارکت) همه-ی تیره هایِ ایرانی در این جنبش نیز این خواهد بود که آنها پاسُخ به خواسته هایِ مردمسالارانه و هاگ های (حق های) شهروندی خود را در هدف جُنبش بازیابند. از اینرو، همکنون زمان آن فراسیده است که این سُهِش (احساس) در همه-ی تیره هایِ ایرانی زنده شود، که کشور ایران ازآن همه-ی ایرانیان است؛ با پذیرش یک ساختار اِرمانیک اُستانی (فدراتیو استانی) برای اداره-ی کشور ایران در آینده، این شایش (امکان) برای همه-ی تیره های ایرانی فراهم خواهد شد، تا آنها در آینده، دولت ها و مَهِستان های (مجلس های) بومی خودشان را داشته باشند و بتوانند به شکوفایی زبان ها و فرهنگ های بومی و ترازداری (اقتصاد) خود در یک ایران مردمسالار به پردازند، و این درهالی خواهد بود که زبان پارسی زبان بُنیادین و رَستادی (رسمی) کشور برای پیوند دادن همه-ی تیره هایِ ایرانی به یکدیگر پابرجا خواهد ماند و همچنین در کنار آن برای آشنا شدن همه-ی تیره های ایرانی با فرهنگ یکدیگر، فراگیری دیگر زبان ها و آیین هایِ بومی در سراسر دبستان ها، دبیرستان ها و کانون های آموزشی کشور، خویشکاری (وظیفه-ی) هر شهروند ایرانی خواهد بود. در اینچنین ساختاری همه-ی تیره های ایرانی گرفتاری های اندرونی خود را خودشان بدون وابستگی به دولت میانک (مرکزی)، کارپردازی خواهند کرد، که برپایه-ی پیمان نامه های جهانی درهماهنگی با گرامیداشتِ هاگ هایِ آدمی (حقوق بشر) انجام خواهند گرفت. و این درهالی ست که برنامه ریزی هایِ کلان کشور همچون کارهایی که به امور جهانداریک (سیاست خارجی) و رهبری و سازماندهی ارتش ِمیهنی پیوسته هستند، از کارها و خویشکاری های نهادین دولت و مَهِستان میانک با درنگریستن به ناوابستگی این نهادها به یکدیگر خواهند بود. با آنکه در فردای پیروزی، سرنوشتِ ساختار کشورداری برای آینده-ی ایران، سرانجام از راه یک همه پرسی نشاخت خواهد شد (تعیین خواهد شد)، که آیا کشور برپایه-یِ یک سامان جمهوری مردمسالار یا پادشاهی پارلمانی سررشته داری شود، ولی برای خشنودی همه-ی تیره های ایرانی و هَنبازی (مشارکت) گُسترده-ی آنها در جُنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران، راهکار ِاداره-ی کشور از راه یک ساختار اِرمانیک اُستانی (فدراتیو اُستانی) باید که همین امروز برنهاده شود و پابرجا بماند.
به پاس جایگاهِ مَهَندی (مُهمی) که شما در گُذشتهنگای ایران از آن برخوردارید و آوازه-ی خوشی که در میان مردم ایران دارید، تنها کسی هستید که میتواند، با پایندانی دادن در پیگیری این برنامه، همه-ی تیره های ایرانی را در جنبش سبز با هم همبسته کند.
با ارجمندی
زنده و تندرست باشید
خشایار رخسانی
دوشنبه، 2009/11/16
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر