خشایار رُخسانی
پیدایش نُخستین چمبر (حلقه) گُمشده در زنجیر دیدمان (تئوری) فرگشت (تکامل)
دانشمندانِ دانشگاه هاروارد،Harvard، در آمریکا با سرپرستی پرفسور جک شُستُک (Jack Szostak) برنده-ی جایزه نوبل، توانستند در سال 2008 به کُمک ملکول های ساده-ی شیمایی یاخته های نُخستین را در آزمایشگاه بسازند که همانند یاخته های زنده از توانایی بُزرگ شدن و بخش کردن (تقسیم کردن) خودشان برخوردارند، به سُخن دیگر این یاخته های آزمایشگاهی دارای ویژگی هایی هَستند که ما به هَستُمَند های (موجودات) زنده برمیبندیم [1]. این یاخته های نُخستین که از ملکول های اسیدهای چرب، fatty acid، ساخته شده اند، میتوانند بدون نیاز به ساختارها و راهروهای پیچیده در ممبران، membrane که ما در یاخته های پیشرفته میشناسیم، مُلکول هایِ DNA را از پیرامون خود جذب و به اندرون خود هدایت کُنند. نیاز به گفتن است که پیرامون همه-ی یاخته ها به کمک لایه ای از اسید های چرب ساخته شده اند و DNA ملکولهایی هَستند که داده های (اطلاعات) ژنتیکی یاخته ها را در خود بایگانی میکنند. سپس تر این یاخته های آزمایشگاهی توانسته اند همانند یاخته های زنده و پیشرفته از مُلکول DNA رونوشت برداری کرده و کپی های تازه را به نواده های خود بترابُرند (انتقال بدهند). اهمیت این آزمایش از اینروست که آفرینش آدم و جانوران را برای همیشه از وجود نیروهای رازگونه-ی آسمانی یا الله بی نیاز میکند و پاسخ اُستوانی به مسلمان های بُنیادگرایی است که هنوز به داستان آفرینش و آفریده شدن آدم از لجن باور دارند.
هدف دانشمندان نبرد با خدا نیست بلکه آزادی خدا از بند دین های سامی (یهود، ترسایی و اسلام) و پایان دادن به ژاژپرستی (خرافه پرستی) است. دیدمان (تئوری) آفرینش آدم از لجن که از سوی دین های سامی پذیرفته شده است، برای 2000 سال بر درک آدمی از راستی و فرهود (حقیقت) پیدایش جهان و جانوران، سایه انداخته بود، که هَنایش (تأثیر) آن امروز نیز در اندیشه های بخش بزرگی از دینباوران هویداست. آزمایش بالا توانست نُخستین چمبر (حلقه) از زنجیر فرگشت (تکامل) جانوران روی پادَک (کره) زمین را پیدا کُند که جستجو به دُنبال آن با آزمایش پیشگامانی چون میلر و اوری (Miller and Urey) در دهه 50 آغاز شد [2]. میلر و اوری (Miller and Urey) توانستند با برپایی یک پیرامون شایسته در آزمایشگاه، همانند آن پیرامونی که زمین در 3،8 میلیارد سال پیش داشت، امین های اسیدی (amino acid) را بسازند، که یگان های نُخستین برای ساختن پروتئین ها (protein) هَستند؛ولی آنها در پیوند دادن امین های اسیدی برای ساختن پروتئین ناکام مانند که یاخته های زنده برای انجام کار به آن ها نیازمندند.
با کشف ملکول پروتئینی «پریون» (Prion) که سبب ساز بیماری «دیوانگی گاوها» (mad cow disease) شده است، دانشمندان پی بُردند که این ملکول پروتئینی همانند یک ویروس کار میکند، زیرا همگی ویژگی های یک موجود زنده را دارد، و با آنکه بدون کُلاهک (محفظه) است، میتواند همان کار DNA را در یاخته های زنده و پیشرفته انجام دهد که بایگانی داده ها (اطلاعات) است. با این کشف دانشمندان پی بُردند که برای پیدایش نُخستین یاخته های زنده در 3،8 میلیارد سال پیش هتا به DNA نیازی نبوده است.
آزمایش جک شستک (Jack Szostak) یک چرخشگاه (نقطه-ی عطف) تاریخی در نبرد دانش با نادانی و روشنایی در برابر تاریکی است. این آزمایش پیروزی بزرگ دانش در برابر دین هایی است که خدا و شش میلیارد آدم را در بند ژاژپنداری های (خرافات) خود گرفتار کرده اند.
یاداشت
[1]
آدینه، 29 مهر، 3749 دین بهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر