انقلابِ فرآوریِ کَهرُبا (تولید برق) و نیرو به کمک فنآوریِ سلول های خورشیدی

خشایار رُخسانی

چکیده 

کشورهای پیشرفته جهان و کشورهای عربی کنار شاخاب پارس با سرمایه گذاری در فنآوریِ سلول های خورشیدی درهال آمده کردن اقتصاد کشورهایشان برای دوران پس از نفت و فسیل انرژی هَستند، ولی ملاهای ایران بجای سرمایه گذاری در فنآوری انرژی خورشیدی و بهره بُردنِ از بیابان های آفتاب خیز ایران که میتوانند با کمترین بها کَهرُبای (برق) ایران و خاورمیانه را فرآهم آورند، بیش از 50 میلیارد دلار از سرمایه های مردم ایران در فنآوری هسته ای و کارخانه های اتمی به باد داده  اند که به فرنود (دلیل) زلزله خیز بودن ایران، سیج (خطر) آلوده شُدن زیستبوم ایران با پَرتوان رادیواکتیو، و ناکارآمدی و زیان آور بودن این شیوه از فرآوری انرژی، باید در فردای سرنگونی حکومت ملاها یا دَر این کارخانه ها را تخته کرد و یا آنها را بجای توالت عمومی بکار گرفت.

سرآغاز

یکی از بُزرگترین گرفتاریِ هایِ همبودگاه هایِ انسانی در سده بیست و یکُم، فرآوری انرژی ارزان و پاک است. از آنجا که بهرهمندی از فسیل انرژی همانندِ نفت و گاز برای فرآوری (تولید) کهرُبا (برق) بسیار گران است، سرچشمه فسیل انرژی بی پایان نیست و در چند دهه دیگر همگی چاه های نفت خُشک خواهند شُد، و دیگر اینکه فسیل انرژی سبب آلودگی و گرمایش افزایندۀِ پادَک (کره) زمین و بالا رفتن تراز دریاها خواهد شُد، کشورهای پیشرفته جهان و نفت خیز به فرآوری کَهرُبا ( تولید برق) به کمک فنآوری انرژی خورشیدی روی آورده اند. هم اکنون کشورهای آمریکا، اسپانیا و آلمان پیشرفت های چشمگیری در این زمینه کرده اند و با گرفتن بخش بُزرگی از بیابان ها در این کشورها زیر پوشش سلول های خورشیدی، توانسته اند کَهرُبای (برق) بسیاری از شهرک ها را با بهای بسیار کم فراهم آورند. کشور آلمان با آنکه کمترین روزهای آفتابی را در سال دارد و بیشترین روزهای ابری، توانسته است در زمینه ساختن سلول های خورشیدی و گُسترش این فنآوری نوین، سلول های خورشیدی ویژه ای را بسازد که میتوانند از کمترین نور خورشید در روزهای ابری، بیشترین انرژی را بدست آورند. و آلمان با این فنآوری بُزرگترین بازار کار را در این زمینه پدید آورده است. وکشورهای نفت خیز شاخابِ پارس با آینده نگری و نگرانی از آینده و اقتصاد بدون نفت، درهال بستن پیمان نامه هایِ اقتصادی با آلمان و بهرهمندی از فنآوری انرژی خورشیدی این کشور هَستند تا با گُسترش کارخانه های انرژی خورشیدی در بیابان هایِ آفتاب خیز این کشورها، انرژی مورد نیاز را بدست آورند و آب شور شاخاب پارس را شیرین کُنند.

در این میان ملاهای ایران بجای سرمایه گذاری در فنآوری انرژی خورشیدی در بیابان های آفتاب خیز ایران که میتوانند کهربای (برق) خاورمیانه را فرآهم آورند، بیش از 50 میلیارد دلار از سرمایه های مردم ایران در فنآوری هسته ای و کارخانه های اتمی به باد داده  اند که به فرنود (دلیل) زلزله خیز بودن ایران، سیج (خطر) آلوده شُدن زیستبوم ایران با پَرتوان رادیواکتیو، و ناکارآمدی و زیان آور بودن این شیوه از فرآوری انرژی، باید در فردای سرنگونی حکومت ملاها یا دَر این کارخانه ها را تخته کرد و یا بجای توالت عمومی بکار گرفت.

امیدوارم آن بخش از «روشنبین های» ایران که از پیروزی حسن روحانی ذوق زده شُده اند، یا آن مردمی که آرَنگِ (شعار) «انرژی هسته ای حق مسلم ماست» را سر میدهند، اندکی هم به آینده ایران بدون نفت بیاندیشند و با رویکرد (توجه) به ناسانی میان انرژی ارزان و پاک خورشیدی و انرژی گران و زیان آور هسته ای، نیاز برای سرمایه گذاری در انرژی خورشیدی برای ایران بدون نفت را دریابند.

آدینه، هفتم تیر، 3751 دین بهی