خشایار رخسانی
درود به رییس جمهور گرامی جُنبش سبز ایران آقای میرحسین موسوی، پس از سه دهه نمایش اعترافگیری های تلوزیونی، هیچ آدم خردمندی به این اعتراف ها که زیر شکنجه های قرون وسطایی و بیخوابی های پیوسته از زندانیان گرفته میشوند، بهایی نمیبخشد. تازه مردم با دیدن این رفتارهای غیر انسانی و ددمنشانه -ی کودتاچیان با همرزمان جُنبش سبز ایران، بیشتر در ودایش (تصمیم) خودشان برای سرنگونی این دولت کودتا، اُستوان تر و نیرومند تر میشوند.
این بیدادگاه های نمایشی، واپسین زوزه هایی هستند که کودتاچیان بُزدل برای پیشگیری از ادامه-ی ترسشان در تنهایی و تاریکی، میکشند. کودتاچیان تنها زبان زور میفهمند. هرگونه کوتاهی از خواسته های مردم میتواند در اُردوگاه کودتاچیان درخاستگاهِ نشانی از سُستی جُنبش سبز ایران برداشت شود و کودتاچیان بُزدل را هار کُند، نِهِشتی (وضعیتی) که آنها را در براه انداختن دریای خون بیگمان تر خواهد کرد. بجای کاستن از خواسته های مردمی که خواهان برپایی یک ساختار گیتیگرا (سکولار) هَستند، با روی آوردن به مردم و پیشوازی از خواسته های آنها و نوشتن این آرزوها بر پرچم جُنبش سبز ایران بر دلگرمی مردم و پُشتیبانی های پاکدلانه-ی آنها از جُنبش بیافزایید. زیرا که تنها پناهگاه گرم و آسوده-یِ شما آغوش مردم ایران است، و نه بیت الفسادِ خامنه ای و یا اردوگاه کودتاچیان که آینده شان را کُرپانی (قربانی) خودکامگی ها، گُستاخی ها و زیادی خواهی هایشان کرده اند، که بخواهید خدایی نکرده، ناخواسته برای بدست آوردن دل کودتاچیان از درخواست های مردم ایران بکاهید. زیرا پیمان بستن با باندِ خامنه ای نا اُستوارتر و ناپایدارتر از پیمان با اهریمن است.
همه-یِ مردم ایران یکپارچه و با خیزآبی آسیم (عظیم) از پُشتیبانی های بیکران و از خودگُذشتگی های دلاورانه در پشت سر شما ایستاده اند، تنها یک فراخوان از سوی شما بسنده است تا مردم با براه انداختن اعتصاب های سراسری و دست از کارکشیدن ها، و پایورزی و ایستادگی هایِ شهرینگی (مدنی) همانند بیرون کشیدن سپرده های بانکی شان از بانک های دولتی، و ندادن پول فیش های آب و برق، آخرین میخ را بر گاهوک (تابوت) خامنه ای بکوبند و تومار ننگین هستی این ساختار تبهکار و باند کودتاچی خامنه ای را برای همیشه درهم به پیچانند و آن را به گورستان گُذشتهنگاری بسپارند.
ایدون باد
خشایار رخسانی
يکشنبه، 2009/08/02
درود به رییس جمهور گرامی جُنبش سبز ایران آقای میرحسین موسوی، پس از سه دهه نمایش اعترافگیری های تلوزیونی، هیچ آدم خردمندی به این اعتراف ها که زیر شکنجه های قرون وسطایی و بیخوابی های پیوسته از زندانیان گرفته میشوند، بهایی نمیبخشد. تازه مردم با دیدن این رفتارهای غیر انسانی و ددمنشانه -ی کودتاچیان با همرزمان جُنبش سبز ایران، بیشتر در ودایش (تصمیم) خودشان برای سرنگونی این دولت کودتا، اُستوان تر و نیرومند تر میشوند.
این بیدادگاه های نمایشی، واپسین زوزه هایی هستند که کودتاچیان بُزدل برای پیشگیری از ادامه-ی ترسشان در تنهایی و تاریکی، میکشند. کودتاچیان تنها زبان زور میفهمند. هرگونه کوتاهی از خواسته های مردم میتواند در اُردوگاه کودتاچیان درخاستگاهِ نشانی از سُستی جُنبش سبز ایران برداشت شود و کودتاچیان بُزدل را هار کُند، نِهِشتی (وضعیتی) که آنها را در براه انداختن دریای خون بیگمان تر خواهد کرد. بجای کاستن از خواسته های مردمی که خواهان برپایی یک ساختار گیتیگرا (سکولار) هَستند، با روی آوردن به مردم و پیشوازی از خواسته های آنها و نوشتن این آرزوها بر پرچم جُنبش سبز ایران بر دلگرمی مردم و پُشتیبانی های پاکدلانه-ی آنها از جُنبش بیافزایید. زیرا که تنها پناهگاه گرم و آسوده-یِ شما آغوش مردم ایران است، و نه بیت الفسادِ خامنه ای و یا اردوگاه کودتاچیان که آینده شان را کُرپانی (قربانی) خودکامگی ها، گُستاخی ها و زیادی خواهی هایشان کرده اند، که بخواهید خدایی نکرده، ناخواسته برای بدست آوردن دل کودتاچیان از درخواست های مردم ایران بکاهید. زیرا پیمان بستن با باندِ خامنه ای نا اُستوارتر و ناپایدارتر از پیمان با اهریمن است.
همه-یِ مردم ایران یکپارچه و با خیزآبی آسیم (عظیم) از پُشتیبانی های بیکران و از خودگُذشتگی های دلاورانه در پشت سر شما ایستاده اند، تنها یک فراخوان از سوی شما بسنده است تا مردم با براه انداختن اعتصاب های سراسری و دست از کارکشیدن ها، و پایورزی و ایستادگی هایِ شهرینگی (مدنی) همانند بیرون کشیدن سپرده های بانکی شان از بانک های دولتی، و ندادن پول فیش های آب و برق، آخرین میخ را بر گاهوک (تابوت) خامنه ای بکوبند و تومار ننگین هستی این ساختار تبهکار و باند کودتاچی خامنه ای را برای همیشه درهم به پیچانند و آن را به گورستان گُذشتهنگاری بسپارند.
ایدون باد
خشایار رخسانی
يکشنبه، 2009/08/02
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر