جُنبِش آزادگانِ ایران: پژواک فریاد آزادیخواهی مردم ایران در برونمرز باشیم

شاپور سورنپهلو

پیشگفتار: خشایار رُخسانی

سپاس از ایرانبان شاپور سورن پهلو که با این نوشتار ارزنده جان سُخن و گفته-ی دل میلیون ها ایرانی میهندوست را بیان فرمودید. من نیز همانند شما بر این باورم که تنها کسانی شایستگی زندگی در یک ساختار مردمسالار و آزاد را دارند که رفتارشان نشانگر باورشان باشد. از آنجا که مردمسالاری تنها از راه بُردباری و رواداریِ دگراندیشان است که میتواند در همبودگاه برپا شود و پایدار بماند، تنها سازمان هایی دُشواری برای همراه شُدن با جُنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران دارند که نمیتوانند مردمسالاری و ارزش های آنرا و رنگارنگی در اندیشه ها را برتابند. سازمان هایِ سیاسی که مردمسالاری را بخشی از «دسیسه-ی فراماسیونر ها و یهودی ها» میدانند، و با این بهانه از پُشتیبانی از جنبش سبز آزادیخواهی مردم ایران خودداری میکُنند، باید تا دیر نشده است به خود بیایند و به جنبش آزادیخواهای مردم ایران بپیوندند، زیرا دُنبال روی از چنین سیاستی آنها را با مردم بیگانه خواهد ساخت که فرجام آن از دست دادن پایگاه هَنجُمَنی شان (اجتمایی شان) و آینده-ی سیاسی شان در ایران خواهد بود.

سرآغاز:

بجای درگیری باهم پژواک فریاد آزادیخواهی مردم ایران در برونمرز باشیم

کشور ما در یکی از سُهَنده ترین (حساسترین) گُذرگاه های تاریخی خود بسر میبرد و هم میهنانمان آزاده و اَروَندمان (شریفمان)، با دلاوریها و از جان گذشتگی های خود تلاش برای آزادسازی ایرانمان و فروپاشی سامانه-ی پادایرانی (ضد ایرانی) و خودکامگی دستاربندان را دارند. در این میان ما ایرانیان برون مرزی درهال جنگ و کشمکش با یگدیگر هستیم! شما را به هر کس که پرستش میکنید، به هر دین و آیینی که باور دارید، دست از این جدایی افکنی ها بردارید و بجای جنگ با یکدیگر و ناسزاگویی و پرخاش و سِپَزگی بستن ( افترا بستن) به یکدیگر، سوای باورهایِ خودویژه (شخصی) و دینی باهم همراه شده و اندیشه ها و توانایی هایِ جَنگاوری خود را در نبرد با دشمن اَنبازمان (مُشترکمان) بکاربگیریم که جمهوری اسلامی است. اکنون زمان آن نیست که ما درگیری سُخَنیک (لفظی) و زبانی باهم داشته باشیم، که چه کسی ناخدای این کشتی باشد که درهال خَبه شُدن (غرق شدن) است! نخست ما بایستی دست بدست یکدیگر داده و هم گام کاوه شویم تا اژیدهاک (ضحاک) را از تخت خودکامگی فروکشیم، که فریدون خود خواهد آمد! هم اکنون هم میهنان ما در درونِ کشور نیاز به پشتیبابی و همیاری ما دارند که فریادِ آزادیخواهانه شان را به همبوگاه های جهانی (جوامع بین المللی) رسانده و از جهانیان درخواست یاری کنیم.

بجای ناسزاگویی به یکدیگر، خامه (قلم) و کاغذ برداشته از سازمانهای جهانی درخواست یاری کنید؛ در هر کشوری که زندگی میکنید از فرنشین ها (رییس ها) و نمایندگان پارلمانی آن کشورها، با نامه نگاری شبانه روزی درخواست یاری کنید؛ با روزنامه هایِ آن شهری که در آنجا زندگی میکنید از راه تلفن و نامه نگاری پرماس کُنید (تماس بگیرید) و فریاد آزادیخواهانه مردم ایران را بگوش جهانیان برسانید، که مردم ما بدانند که تنها نیستند؛ با باشندگی و گردهمایی هایِ پیوسته در برابر لانه های اَنیشه ای (جاسوسی) حکومت اشغالگر اسلامی در کشورهای برونمرزی، سامانه-ی ستمگر آخوندی را به لرزه در آورید.

آزادی ایران تنها با همبستگی، هم اندیشی و پاسداشتن باورهای یکدیگر شایش پذیر (امکان پذیر) است، وگرنه یکپارچگی ایران در پورمَرگ (خطر) خواهد بود و کشوری برجای نخواهد ماند که آزدش کنیم.

یک پیشنهاد

امیدوارم در سامان-ی (نظام) آینده، بجای ریال پرتغالی (و تومان مغولی)، نخستین ارزش پولی جهان که 'داریک (دریک) هخامنشی و ایرانیست برگزیده و دوباره رایج شود! و نیز اسکناس هایمان بجای فرتور (تصویر) کشورمداران امروزی، با فرتور بزرگان، آزادگان و فرهیختگان و اندیشمندان ایرانی، همچون کوروش بزرگ و بابک و فردوسی و مولانا آراشته شوند.