۱۳۸۸ اسفند ۲۷, پنجشنبه

آیا ما آماده دگرگونی هَستیم؟ بخش چهارم


پنجشنبه‏، 2010‏/03‏/18

نُسک پارسیک

خودرهاگران


چکیده:


خیلی از کسانی که در جنبش کنونی با آن همکاری نمیکنند بدنبال هزار و یک فرنود [دلیل] میگردند تا بتوانند بی ارادگی خودشان را به اُوزوارند [توجیه کنند]. اینچنین کسان همیشه بدنبال بهانه های بزرگ برای انجام ندادن کارهایِ کوچک هَستند.
یکی از شَوَندهایی [علت هایی] که حکومت اسلامی توانسته است سی سال دوام بیاورد، بیگانه بودن همبودگاهِ ایران با انجام کار گروهی و جَمی [جمعی) میباشد. با آنکه خیلی ها از برپایی یک جبهه-یِ گسترده و هَمبستگی های بزرگ و دمکراتیک گفته به میان میآورند، ولی به کردِ [در عمل] ایرانیانی که اندیشه هایِ گوناگون کشورمداریک [سیاسی] را نمایندگی میکنند، نمیتوانند به دور یک میز، گردهم آیند و باهمدیگر در یک جو دوستانه گفتگو کنند بدون اینکه بخواهند یکدیگر را هدف دُشمنام یا برابر کردنِ بده بستان کاری هایِ [تسویه حساب هایِ] خودویژه [شخصی] سال های گذشته کنند. برای رسیدن به دگرگونی در جهان راستین بیرونی باید که آماده باشیم که دست به دگرگونی ساختاری در درون خودمان بزنیم، به سُستی هایمان و رفتارهایِ ناپسندیده ای که راهبندِ ما در انجام کار گروهی میشوند پی ببریم و آنها را بهینه سازیم.
کسانی میتوانند داوش [ادعای] نهادینه کردن مردمسالاری، آزادی و گسترش دادگری در کشور و برای مردم ایران داشته باشند که خودشان از چنین ویژگی هایِ آزادمنشانه، دادگسترانه، مردمسالارانه، مهر به هم میهنان و همزادان خود برخوردار باشند. ما باید که آماده باشیم که سوداگری خودویژه [شخصی]، آسایش، خوشبختی و سرنوشت خانواده-یِ خودمان را با آسایش، خوشبختی و سرنوشت همه-یِ مردم ایران گره بزنیم.


http://www.youtube.com/watch?v=n5BqgZ9rSgc

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر